راديو هیچ‌کیدز

تا امروز زخم‌های روی ریه‌ات را دیده‌ای؟ دیده‌ای زخم‌های روی ریه‌ات کم‌کم بزرگ شود، همه‌جا را بگیرد؟ دیده‌ای از دهانت بوی پوسیدگی ریه بیاید؟ ریه‌ی پوسیده دیده‌ای؟ طبقه‌ی کارگر چنین کار می‌کند تا زندگی کند. با ریه‌هایی که می‌پوسد، با…

شب و روز صدای آنها را می‌شنویم، شب و روز صدای آنها مخابره می‌شود که تنها صدای آنها را بشنویم. کارشناسان کوچک رسانه‌های بزرگ، اعضای دانشمند باندهای سیاه، دانش‌آموختگان آکادمی‌های آموزش لابی و دریوزگی در برابر مدافعان حفظ نظم موجود،…

مهاجران افغانستانی نامرئی زندگی می‌کنند، نامرئی کار می‌کنند، حتا نامرئی رنج می‌کشند. در ادبیات رسمی گاهی برادر و خواهر خطاب می‌شوند اما برادر و خواهر هیچ‌کس نیستند آنقدر که تحقیر می‌شوند، دشنام می‌شنوند و با این وجود همیشه آرام می‌مانند،…

صدای دی‌ماه را به یاد بیاوریم. همین روزها که اخبار پر شده است از ترامپ و روحانی و موشک و دلار صدای راستین دی‌ماه را به یاد بیاوریم. در نویز هفتم روی ویژه‌برنامه‌های تاق و جفتِ سفارشیِ رسانه‌های جریان اصلی…

کدام صدا حذف می‌شود؟ کدام صدا را نمی‌شنویم؟ در هیاهوی کنفرانس‌های بزرگ و آکادمی‌های عظیم، در کشاکش بودجه‌های کلفت و موزه و پژوهشکده‌های تخصصی صدای کدام زنان مصادره و به عنوان کالای بفروش عرضه می‌شود؟ آنها اینستاگرام و توئیتر و…

آنها چهره‌یی ندارند. صدایشان به جایی نمی‌رسد. کارشناسان رسانه‌های بزرگ آنها را نمی‌شناسند. اعتدالی‌ها هرگز آنها را ندیده‌اند. آنها حتا همین امروز پیشاپیش از بهشت «بازار آزاد»ی که شوالیه‌های حقوق‌بگیر آمریکا برای آینده ترسیم می‌کنند، حذف شده‌اند. هرگز نبوده‌اند. در…

آمدند تا به نام «امید» حکومت کنند، زنده‌خورها البته امیدوار بودند، با هلهله، با شعف، با شور. در جشن‌های خیابانی، در استاتوس‌های دلیرانه‌ی فیس‌بوکی، در موج‌های توئیتری از امید می‌گفتند، از این‌که چقدر خوشحالند، از این که احساس غرور و…

در دومین برنامه‌ی رادیو هیچ‌کیدز سفری می‌کنیم به تهران و با قهرمانان جنگ به روایت یغما گلرویی آشنا می‌شویم. از افسران سپاهیِ حوزه‌ی هنر و ادبیات نام می‌بریم، بیرق سپاه را در سینما و موسیقی نشان می‌دهیم و زیر و…

دیگر به اینجایشان رسیده است، اینجا، درست بالای سیبک گلو. همین است که راه می‌بندند، سنگ می‌اندازند، مشت می‌کوبند و آن سو ارتش متحدِ ستم با باتوم‌هایشان، با گازهای اشک‌آورشان، با موتورهای هزارشان. صدای آنها، صدای نخراشیده‌ی آنها با دست‌های…

آنها که وعده داده بودند فضای نشاط و امید را در جامعه ایجاد کنند حالا روی گرده‌های فارغ‌التحصیلان بیکار و کارگران شاغلِ در آستانه‌ی اخراج، نشاط و امید را رج به رج حک می‌کنند که بماند به یادگار از عصر…