آژیر

رج به رج یاران زندانی‌مان را به نام به یاد می‌آوریم، با بدن‌های مجروح، با بیماری، با رنج که بر آرمان جمعی ما ایستاده‌اند. بی‌نام، گمنام، بدون آن‌که با ژست‌های پوک در برابر دوربین بایستند و نامشان در هیاهوی تاجران «حقوق بشر» به زبانی بیاید

درست در همین لحظات تابناک‌ترین لحظاتی که در دقایق انقلاب درخشان می‌شود، خاطرات «انقلاب» است. ارجاع به تاریخی سرفراز اما نه ارجاعی ارتجاعی بلکه ارجاعی رو به آینده. ادامه دادن گذشته نه تنها از لحظات افتخارآمیزش، بلکه هم‌چنین از لحظات شکستش

چهل روز از کشتار جمعه‌ی خونین زاهدان گذشت و شرم و درد بر جای مانده است در برابر خلقی که شهید روی شهید داده‌اند. از زمین و هوا آنها را به گلوله بستند، از کودک و پیر رگبار بر تنشان نشاندند و اکنون چهل روز از خونین‌ترین جمعه‌ی قیام گذشته است

گمان می‌کردند دیگر تمام شد. دو سه روزی بود که ایستاده بودند در چارسوق‌های توئیتر و اینستاگرام و رجز می‌خواندند که خیابان را جمع کردیم و حالا سراغ دانشگاه می‌رویم. خیابان اما همین امروز دوباره سر بیرون کشید

اینک دو هفته از مقاومت سرفراز یاران دربندمان در زندان اوین گذشته است. مقاومتی که نشان داد انقلاب، وقتی که آغاز می‌شود مانند طوفان به هر کجا سرک می‌کشد و هر دیوار استواری را درمی‌نوردد

خلقی در خروش است. این سیمای راستین قیام است در تظاهرات خیابانی، در تحصن، در اعتصاب، در سنگ و آتش، در راه‌بندان و فراری دادن مزدوران. زمان، زمان برخاستن است، روزهای زیبای قیام، جشن توده‌ها

در تداوم خیزش بزرگ دی‌ماه، گام بلند دیگری برداشته‌ایم و به تجربه‌ای نو برای روزهای نو مجهز شده‌ایم. این در مسیریم، در حرکت به سمتی که «نور انقلاب» سر خواهد زد. این را خوب می‌دانیم

از آبادان خواندیم تا به یاد آوریم که جنگ در آبادان هنوز تمام نشده است و این‌بار جنگ به راستی که “جنگ داخلی” است. ما در کنار مردم آبادان بر طبل عزا می‌کوبیم اما هم‌هنگام کینه‌ی طبقاتی خویش از این ستمگری را افزون می‌کنیم.

حاکمان سرمایه‌سالار بخشی از ضروریات بازتولید طبقه‌ی کارگر را به دوش زنانی افکنده است که در شغلی تمام‌وقت جان می‌کنند و نادیده گرفته می‌شوند. شغلی تمام‌وقت بدون مرخصی، بدون دستمزد، بدون بیمه و بدون بازنشستگی

گروه هنری ۱۹ بهمن در مورد این قطعه می‌نویسند: این‌بار از کارگرانی گفتیم که کارخانه را اشغال کردند و و اجتماع‌شان را «شورا» نامیدند تا زنجیرهای استثمار را بگسلند و با خشم لبریزشده‌شان نویدبخش تجربه‌ای نوین باشند.