فلاخن

در سی و نهمین فلاخن از «ستایش» می‌خوانیم، او که تنها نامش کافی بود. در این فلاخن ابتدا بهمن سرفراز از تجارت شرم می‌نویسد، از شرمی جعلی که باید یقه‌ی آن را گرفت و رسوایش کرد، او توضیح می‌دهد چرا آنچه که ما به آن نیاز داریم شرم از «شرم» است

با اصغر ایزدی در مورد اتصال محافل گوناگون مبارزاتی‌ای که بر زمینه‌ی مبارزات روزمره شکل گرفته بودند و اولین دقایق شکل‌گیری چریک‌های فدایی خلق گفت‌وگو کرده‌ییم

در سی و هفتمین فلاخن نویسنده از کمپین آزادی یواشکی زنان در ایران می‌نویسد و این‌که این کمپین خواست و تمایلات کدام طبقه را بازنمایی می‌کند. امید کشتکار در این متن می‌نویسد مسئله نه برای حکومت ایران و نه برای مسیح علی‌نژاد خود «حجاب» نیست

در فلاخن سی و ششم نویسنده نشان می‌دهد چگونه سکسیسم و سرمایه‌داری در جهان معاصر در هم تنیده شده‌اند و چگونه به هم خدمت می‌کنند. با این حال مکانیسم این درهم‌تنیده‌گی بسیار پیچیده‌تر شده است

در سی و پنجمین فلاخن مهران جنگلی‌مقدم از «مولنبک» می‌نویسد، همان محله‌ی «تروریست‌پرور»ی که به دلیل حوادث پاریس و بروکسل بارها نام آن را شنیده‌ییم

در فلاخن سی و چهارم میک آرمسترانگ به چیزی می‌پردازد که آن را «تسلیم خفت‌بار رهبری سیریزا در برابر دستور کار ریاضتی یونان و طبقه‌ی حاکم گسترده‌تر اروپا» می‌خواند و واکنش‌های چپ بین‌المللی را در این مورد بررسی کرده است

در سی و سومین فلاخن از انتخاباتی که گذشت می‌نویسیم و از انتخاباتی که در راه است. توضیح می‌دهیم که چرا سکوت کردیم، سیمای راستین نبردی را که جریان دارد ترسیم می‌کنیم، از ایده‌ی امنیت می‌نویسیم و کسانی که به آن وفادارند

در فلاخن سی و دوم کمیته‌ی مخفیِ انقلابی بومیان ارتش زاپاتیستی آزادی‌بخش ملی، از کوه‌های جنوب شرقی مکزیک، از روستاهای ایالتی در محاصره، از زبان و با زبان مردمی حرف می‌زنند که می‌شود آنها را نشان داد، آنها را دید.

در سی و یکمین فلاخن به باکور می‌پردازیم، آنجایی که آن را به نام کوردستان ترکیه می‌شناسند. از سنگرهای باکور می‌نویسیم و آن چیزی که در باکور جریان دارد. در فلاخن سی و یکم پشت سنگرهای باکور می‌ایستیم

در فلاخن سی‌ام مهران جنگلی‌مقدم در حاشیه‌ی حوادث شب سال نوی میلادی در کلن از برآمد گفتاری علیه پناهجویان و پناهنده‌ها می‌نویسد که هیچ نام دیگری ندارد غیر از «فاشیسم». او از اقتصاد سیاسی فاشیسم می‌نویسد