«افسانه‌های ۵۷» مدام تکرار می‌شوند. از صدا و سیمای جمهوری اسلامی، از رسانه‌های بزرگ بی طرف، از نشریات روزانه و از حنجره‌های انقلابیونی که به انقلاب پشت کرده‌اند: هارمونی هماهنگ دریوزگی. پس بیهوده نیست که وقتی «آرگو»ی آمریکایی جایزه‌ی اسکارش را از دستان میشل اوباما می‌گیرد، سید ابراهیم نبوی در دفاع از آن می‌نویسد. جبهه‌ی ضدانقلاب در ضدیت خود با انقلاب ۵۷ متحد می‌شود. و مگر این تداوم همان سرکوب انقلاب نیست، انقلابی که به رغم این همه سال خون و جنون و تحریف و دروغ، هنوز مازاد آن زنده است و در هر شورش مردمی، در هر خیابان تصرف شده، در هر کجایی که مردم دوباره «مردم» می‌شوند، نشانه‌گان آن چنان شبحی اهورایی ظهور می‌کند. ماجرای این فایل صوتی هم از بهمن آغاز می‌شود. رفیق همراه ما، فواد کیکانلی در بهمنی از بهمن‌ها با افسانه‌های غالب درمی‌افتد و هر دهانی را که آن افسانه‌ها را تکرار می‌کند به خواندن شماره‌ی دوم «منجنیق» و «تزهای بهمن» ارجاع می‌دهد. به مرور اما روشن می‌شود «شنیدن» برای برخی از «خواندن» ساده‌تر است، پس به ابتکار خودش نسخه‌یی صوتی از «تزهای بهمن» آماده می‌کند برای آنهایی که شنیدن را به خواندن ترجیح می‌دهند. موسیقی پس‌زمینه، اثری است از گروه Inti Illiman، یک گروه انقلابی شیلیایی