فلاخن شماره‌ی صد و پنجم. توپوگرافیِ خشونتِ گلستان هفتم
در فلاخن صد و پنجم آتفه رنگریز با تحلیل شیوه‌ی بازنمایی «خشونت» در جریان درگیری دراویش گنابادی و پلیس به مفهوم خشونت می‌پردازد. نویسنده در این فلاخن از سیاست بازنمایی خشونت توسط دولت به مثابه ماشین قلمروگذار می‌نویسد، از این‌که این بازنمایی به چه چیزی ارجاع دارد و در آن چه شکلی از خشونت توجیه می‌شود. او سپس به این می‌پردازد که گفتمان قدرت_دانشِ مسلط چرا برای فرآیند دولت_ملت‌سازی و برای تعین بخشیدن به هویتی در برابر دشمن خارجی به دگرستیزی و بیرون گذاشتن هویت‌هایی نظیر دراویش نیاز دارد. در صد و پنجمین فلاخن از چرایی شکل‌گیری مطالبات هویتی خواهید خواند، از دلایل عشق محمد ثلاث به اعدام، از تقابل مردمِ حکومت و «مردم» و سرانجام از فروپاشی ایده‌ی مردم به معنای حکومتی و روئت‌پذیر شدن خشونت در نتیجه‌ی قیام فرودستانِ دی‌ماه، خیزشِ دختران انقلاب و گلستان هفتم. روندی که حالا و اکنون به معنای آغاز نقد «خشونت» است.
فلاخن شماره‌ی صد و پنجم را اینجا بخوانید
