در فلاخن صد و شصت و یکم شراره شاهد از این مینویسد که چرا بحران اصلی نه شیوع بیماری کرونا بلکه سلطهی نظام سرمایهداری است. در صد و شصت و یکمین فلاخن از این میخوانیم که چگونه نظم مسلط سرمایهدارانه موجب آن شده که شیوع یک بیماری در سرتاسر جهان تبدیل به فاجعه شود. در این فلاخن از تخریب محیط زیست میخوانیم، از جوامعی که غارتشده و عقب نگاه داشته شدهاند و اکنون نمیتوانند در مقابل بیماری مقاومت کنند و از خصوصیسازی بهداشت و درمان. از آشکار شدن خوی درندهی سرمایهداری در کشمکشهای مربوط به تلاش برای کشف واکسن و تامین دارو و امکانات درمانی، از وضعیت کارگران و پناهجویان در دوران کرونا و مفهوم قرنطینه در جهان سرمایهداری، قرنطینهی خواص و به قتلگاه روانه کردن فرودستان. و سرانجام در فلاخن صد و شصت و یکم از این میخوانیم که همبستگیهای مردمی شکلگرفته در دوران کرونا چگونه شمایی از آلترناتیوی را نمایان میکنند که میتواند جهان را نجات دهد، هم از ویروس کرونا و اپیدمیها و البته هم از شر کشندهی سرمایهداری.