چیزی آغاز شده است. به صدای دانشجویان دانشکده‌ی علوم پایه‌ی دانشگاه فردوسی مشهد گوش کنیم که گفتند: «این دیگه اعتراض نیست/ شروع انقلابه». به طنین «مرگ بر ستمگر/ چه شاه باشه چه رهبر» در دانشگاه تهران و خیابان جمالزاده و اراک و اهواز و دانشکده‌ی علوم پایه‌ی دانشگاه گیلان و بهبهان، از دیوارهای تهران و مهرشهر گوش دهیم. فریاد «نان کار آزادی/ پوشش اختیاری» را در خیابان‌های رشت و گوهردشت بشنویم و بیش و پیش از همه پژواک «زن، زندگی، آزادی» را از همه‌جا و هر کجا. در تداوم خیزش بزرگ دی‌ماه، گام بلند دیگری برداشته‌ایم و به تجربه‌ای نو برای روزهای نو مجهز شده‌ایم. این در مسیریم، در حرکت به سمتی که «نور انقلاب» سر خواهد زد. این را خوب می‌دانیم.

اولین اجرای «سرود فردای نو» زمانی منتشر شد که هنوز «بچه‌های اعماق» شکل نگرفته بود. روزهای پر امیدی که دوست داشتیم هسته‌ای خودبنیاد برای تولید موسیقی و سرود انقلابی شکل بگیرد که سرانجام گرفت. اینک اجرای نو از سرود فردای نو، در این روزهایی که همه‌چیز نوین است به آنجایی بازمی‌گردد که به آن تعلق دارد، به صدای جمعی سازمان‌یافته‌ای که مسیرش را از درون کوره‌ها می‌گشاید.

لینک در یوتوب: