علیه حکومت‌های ایران و اسراییل در خیابان‌های برلین
روز 5 می در پاسخ به فراخوان جمعی از ایرانی‌ها و اسراییلی‌های مقیم برلین که بخش عمده‌یی از آنان فعالان چپ بودند، تظاهراتی در برلین برگزار شد. در این تظاهرات نزدیک به هزار نفر شرکت کردند که علاوه بر ایرانی‌ها و اسراییلی‌ها، می‌شد نیروهای فعال ترک، آلمانی و نیز فلسطینی‌ها را در میان تظاهرات‌کننده‌گان دید. «ریشه‌های خیابانی» تلاش کرد با توجه به انتقاداتی که به کمپین عشق و دوستی میان آنچه مردم اسراییل و ایران خوانده می‌شد، داشت، در کنار ایرانی‌های دیگر مقیم برلین در تدارک این تظاهرات حضور داشته باشد. از جمله این انتقادات نادیده گرفتن نقش دولت اسراییل در ایجاد شرایط جنگی و نیز نادیده گرفته شدن اشغال فلسطین توسط اسراییل در این کمپین بود.
در فراخوان این تظاهرات علاوه بر موضع‌گیری علیه حاکمان ایران و اسراییل تاکید شده بود: «درگیری ساختگی بین دو کشور برای خاموش کردن صدای انتقاد– چه در خارج و چه در داخل – نسبت به چندین دهه اشغال سرزمین‌ها و سرکوب فلسطینی‌ها توسط اسراییل و چندین دهه سرکوب مردم ایران توسط رژیم ایران استفاده می‌شود». با توجه به همین جهت‌گیری بود که در پیشاپیش تظاهرات پارچه‌یی حمل می‌شد که بر روی آن نوشته شده بود: «حلقه‌ی ایرانی‌ها _ اسراییلی‌ها علیه جنگ، تحریم‌ها، اشغال و سرکوب دولتی».
در آغاز این تظاهرات سه نفر از اعضای گروهی به نام «بمب را متوقف کنید» (Stop the Bomb) که گروهی پرو_اسراییلی است و ضمن تاکید بر ماهیت نظامی پروژه‌ی هسته‌یی حکومت ایران، معتقد است به هر شکل ممکن باید جلوی دستیابی حکومت ایران به سلاح هسته‌یی را گرفت، حتا اگر این "راه" حمله‌ی نظامی به ایران باشد، با حضور در جمع تظاهرات‌کننده‌گان و حمل پلاکاردهایی آنها را متهم کردند که «لابی جمهوری اسلامی» در برلین هستند و در مقابل دریافت پنجاه یورو این تظاهرات را تدارک دیده‌اند. حضور یکی از فعالان حزب کمونیست کارگری در میان این سه نفر البته از نکات جالب توجه تظاهرات دیروز بود.
تظاهرات بر اساس برنامه‌ی مقرر از «کوتبوسرتور» در ساعت 2 بعدازظهر آغاز شد و بعد از طی مسیری در خیابان‌هایی که ساکنان عمده‌ی آن فلسطینی‌ها و لبنانی‌های مهاجر و نیز دانشجویان و فعالان پروژه‌های چپ هستند، در ساعت چهار و نیم بعدازظهر در مقابل شهرداری منطقه‌ی «نوی کلن» تمام شد. در طول مسیر تظاهرات علاوه بر پخش سرودهای اعتراضی و شعارهایی علیه جنگ، تحریم، اشغال و سرکوب دولتی، چند نفر از فعالان «حلقه» در مورد اشغال فلسطین و سرکوب مردم آن، جنبش اشغال خیابان‌ها در اسراییل، سرکوب جنبش 88 و نیز کشتارهای دهه‌ی شصت در ایران و لزوم تغییر وضعیت موجود از پایین و توسط مردم سخن گفتند. در پایان تظاهرات فراخوان از نو خوانده شد و «عسل اخوان» از جانب ریشه‌های خیابانی بیانیه‌ی این تشکل را خواند. در این بیانیه آمده بود: «با این همه تا وضعیت همین وضعیت موجود است، سایه‌ی جنگ باقی خواهد ماند. باید به این وضعیت پایان داد. هیچ راهی غیر از تغییر رادیکال و بنیادی وضعیت موجود وجود ندارد. تنها زمانی که مردم در ایران و اسراییل سرنوشت خودشان را در دست بگیرند، تنها زمانی که دیوار حائل میان فلسطین و اسراییل برای همیشه توسط مردم ویران شود، تنها زمانی که بساط حکمرانی حاکمان ایران و اسراییل توسط مردم برچیده شود، وضعیت جنگی پایان خواهد یافت.
ما همان مردمی هستیم که می‌آییم. ما همان مردم در راهیم، همان مردم آینده. در خیابان به هم پیوند می‌خوریم و متصل می‌شویم. باید گام‌های بعدی را بلندتر برداشت. باید به سمتی حرکت کنیم که دستگاه حاکم را فلج کنیم تا ماشین جنگی فلج شود. کنار هم بودن ما این معنا را درون خودش حمل می‌کند: سلاحی که می‌خواهید ما به سوی هم نشانه رویم، می‌تواند به سمت خودتان برگردد».
پس از آن با اعلام تریبون آزاد برخی از شرکت‌کننده‌گان در تظاهرات پشت میکروفون آمدند و دیدگاه‌های خودشان را بیان کردند. از آن جمله یکی از بازمانده‌گان آلمانی هولوکاست در مخالفت با محدودیت‌های موجود در آلمان برای انتقاد به حکومت اسراییل صحبت کرد و گفت: «این درست نیست که هر انتقادی از حکومت اسراییل را با برچسب "آنتی سمیتیسم" محدود می‌کنند». هرچند تظاهرات پایان یافت اما حلقه‌ی ایرانی‌ها و اسراییلی‌ها تصمیم دارد به فعالیت خودش ادامه دهد.
