این روزها که آرام آرام «قرنطینه» و «در خانه بمانید» به نفع گردش چرخ اقتصاد رخت برمی‌بندد و بناست کسی در خانه نماند، در همین روزهای پایان درهای بسته و آغاز درهای باز باید به بدن‌هایی بیندیشیم که چه در روزهای قرنطینه و چه در روزهای قبل و بعد از آن بنا بود در مقابل کرونا مقاومت کنند. گفته بودند که مقاومت خواهند کرد و اگر در خانه بمانند هم خودشان آسیبی نخواهند دید و هم جامعه از شیوع بیماری مصون خواهد ماند. البته وقتی از این بدن‌ها صحبت می‌شد تنها در مورد بدن‌هایی حرف می‌زدند که می‌شد و می‌توانستند در خانه بمانند. این ویدئو اما فراتر از این به بدن‌هایی می‌پردازد که در خانه ماندن یا نماندن آنها فرقی نمی‌کند. بدن‌هایی که کرونا تنها اتفاقی است برای آنها در کنار تمام مرگی که به تدریج به سمت آن روانه‌اند، در حاشیه‌ها و زاغه‌ها و کپرها. بدن‌های مازاد گورخواب‌ها و کارتن‌خواب‌ها و جوب‌خواب‌ها، انبوه به حاشیه‌رانده‌شده‌گان و محذوفان. این بدن‌ها را در روزهای پایان «قرنطینه» به یاد می‌آوریم و به مرگ می‌اندیشیم که چگونه با کرونا و بدون آن در حاشیه‌های فقیر پرسه می‌زند. امروز و دیروز و هر روز.

لینک ویدئو در یوتوب: