فلاخن

در دویست و هفتاد و یکمین فلاخن چهار متن را از چپ ترکیه می‌خوانیم در مورد اعتراضات مارس ۲۰۲۵؛ اعتراضاتی که به سرعت ابعاد گسترده و متناقضی یافت

در فلاخن دویست و هفتادم از دوره‌ی جدیدی می‌نویسیم که بعد از فروکش قیام ژینا در آن قرار گرفته‌ایم و از تفاوت‌های این دوره، با دوره‌ی پیشین که آن را دوره‌ی تدارک خوانده بودیم. به بیان دیگر چه چیزی در گذشته از دست رفته است که اکنون نیاز به «احیا» دارد؟

در دویست و شصت و نهمین فلاخن از وضعیت کارگران کردی می‌خوانیم که از کردستان ایران برای کار به منطقه‌ی خودمختار اقلیم کردستان رفته‌اند، اما در این سرزمین خودمختار هم‌چنان «کارگر» و «خارجی» باقی مانده‌اند

در فلاخن دویست و شصت و هشتم رفقای «کمیته‌ی کوئیرهای کمونیست» از وجه مشترک کوئیرها و افغانستانی‌ها در ایران می‌نویسند

در دویست و شصت و هفتمین فلاخن به این می‌پردازیم که چگونه «سوریه‌ای» نشویم اما پیش‌تر از آن به این می‌پردازیم که اساسن «سوریه‌ای» نشدن از منظر چپ انقلابی چه معنایی دارد

در فلاخن دویست و شصت و ششم متنی را می‌خوانیم در مورد درهم‌تنیدگی جنسیت با پدیده‌های اجتماعی و تاریخی که توسط «کمیته‌ی کوئیرهای کمونیست» ترجمه شده است

در دویست و شصت و پنجمین فلاخن در مورد کمیته‌های انقلابی‌ای می‌خوانیم که در جریان قیام ژینا شکل گرفتند. از این‌که چه بودند؟ چه شدند؟ چه می‌توانستند باشند؟

در فلاخن دویست و شصت و چهارم از جنبش دانشجویی در فرانسه‌ی معاصر می‌خوانیم و توامان از تهاجم نئولیبرالی و نظام‌مند دولت‌های پیاپی این کشور به نهاد آموزش عالی

در دویست و شصت و سومین فلاخن رفقای «کمیته‌ی کوئیرهای کمونیست» جمع‌بندی خودشان را از بازخوردها و انتقادات به مانیفست شماره‌ی ۱ این کمیته ارائه می‌دهند

در فلاخن دویست و شصت و دوم متن اعلام موجودیت هسته‌ی یسنا و پیوستن آن به کمیته‌ی غیبی نسوان را می‌خوانیم، هسته‌ای متشکل از زنان* معلم