فلاخن

در فلاخن سی‌ام مهران جنگلی‌مقدم در حاشیه‌ی حوادث شب سال نوی میلادی در کلن از برآمد گفتاری علیه پناهجویان و پناهنده‌ها می‌نویسد که هیچ نام دیگری ندارد غیر از «فاشیسم». او از اقتصاد سیاسی فاشیسم می‌نویسد

در بیست و نهمین فلاخن آلن بدیو توضیح می‌دهد که از منظر او چپ چه‌گونه باید با اسلام‌هراسی و راسیسم روبه‌رو شود و از راسیسم در فرانسه و آمریکا سخن می‌گوید. او هم‌چنین از اهمیت فلسفه برای انقلابیون حرف می‌زند و از کمونیسم

در فلاخن بیست و هشتم نویسندگان در مورد تاریخ انکشاف سرمایه‌داری در ترکیه می‌نویسند، برای این اما از عثمانی آغاز می‌کنند تا به ترکیه‌ی امروز برسند

در بیست و هفتمین فلاخن علی سلطانی و مینا خانی از آمارهایی می‌نویسند که وجود دارند اما کسی آنها را تیتر اصلی رسانه‌ها نمی‌کند. از آن تیتر هیجان‌زده‌ی «پذیرش هشتصد هزار پناهجو در آلمان» می‌نویسند

در فلاخن بیست و ششم «لورن بالهورن»، عضو حزب چپ آلمان توضیح می‌دهد که چرا نباید روی مرکل حساب کرد. بالهورن نشان می‌دهد که «مادر آنجلا» چه نقشی در به وجود آمدن همین موج مهاجرت داشته است

در بیست و پنجمین فلاخن آلن بدیو از یونانِ پس از توافق می‌نویسد. از فرصت‌های گشوده‌ی بعد از رفراندوم که توسط دولت سیپراس بر باد رفت

در فلاخن بیست و چهارم آرونداتی روی، نویسنده و مبارز سیاسی هندی ماهاتما گاندی را دوباره و از نو به ما معرفی می‌کند. آرونداتی روی اما با ما از گاندی‌ای سخن می‌گوید که او را به لطف هیاهوی کر کننده‌ی صدای غالب هرگز نشناخته‌ییم

در بیست و سومین فلاخن چیزی را ادامه می‌دهیم که همین حالا دولت مقتدر حزب عدالت و توسعه در ترکیه کمر به نابودی‌اش بسته است، تجربه‌ی تاکنون و هنوز پیروزِ سیاست مردمی در منطقه

در فلاخن بیست و دوم امید کشتکار از تلویزیون می‌نویسد و از تقدس آن، تقدسی که با پیشرفت تکنولوژی افزون‌تر شده است. از جایگاه تلویزیون برای تسخیر ایدئولوژیک جهان بدون درد و خون‌ریزی

در بیست و یکمین فلاخن از چیزهایی می‌نویسیم که در مورد پناهندگی و پناهنده نمی‌دانید، از کسانی می‌نویسیم که در «بهشت موعود» فرود آمده‌اند، از «بهشت» می‌نویسیم