یک تجربه‌ی جهانی

در صد و نودمین فلاخن از تجربه‌ی رانندگان «اوبر» و «لیف» در نیویورک می‌خوانیم برای خروج از یوغ روابط ستمکارانه‌ی غول‌های تاکسی‌رانی. ابتکار عملی برای بخشیدن عاملیت بیشتر به رانندگانی که از وضعیت موجود در این شرکت‌های بزرگ ناراضی‌اند. در مقدمه‌ی منجنیق بر این فلاخن نوشته شده: «روشن است که "نیویورک تایمز"، یعنی منبع انتشار این گزارش به هیچ ترتیبی رسانه‌ای چپ محسوب نمی‌شود و به این اعتبار جستجوی ردی از "آلترناتیوی برای سرمایه‌داری" در آن دشوار است. اما وضعیت انبوه کارگران بی‌ثبات‌کار شاغل در این بخش از بنگاه‌های خدماتی در ایران، از جمله در اوبر و انواع اسنپ‌ها، اوج گرفتن اعتراضات آنها و چند اعتصاب اخیر در میان این کارگران، موجب شد تصمیم به ترجمه و انتشار این تجربه‌ی کارگران اوبر و لیفت در نیویورک بگیریم. قاعدتن این تجربه نیز مانند دیگر تجارب معرفی‌شده در پروژه‌های "یک تجربه‌ی جهانی" و "کارگران جهان" تنها می‌تواند الهام‎‌بخش کارگرانی باشد که به طور واقعی در حال مبارزه با روابط استثمارگرانه‌ی سرمایه‌داری در این بنگاه‌ها هستند یا ما امیدواریم بتواند چنین کارکردی داشته باشد. روشن است که این تجربه به معنای خروج از روابط سرمایه‌دارانه نیست و چنین ادعایی هم ندارد اما در ضمن حاوی اشکال نوینی از خودگردانی و کنترل کار از سوی کارگرانی است که به دلیل واقع نشدن در یک محیط کار مشترک امکان اشغال محیط کار را ندارند اما می‌توانند با اتکا به چنین تجاربی به سوی کنترل و خودگردانی قدم بردارند.»

فلاخن صد و نودم را اینجا بخوانید

falakhan190