روزهای برخاستن است، روزهای زیبای قیام. توده‌های تحت ستم در خیابان به هم گره می‌خورند، در پهنه‌ی نبرد. زنان، دانشجویان، دانش‌آموزان، کارگران بی‌ثبات‌کار، کارگران پروژه‌ای، کرد و ترک و بلوچ و لر، گیلک و عرب و ترکمن. تمامی ناچیزشمرده‌شدگان، نادیده‌گرفته‌شدگان، حذف‌شدگان با هر جنسیت و گرایش جنسی. صدای فریاد بچه‌های نازی‌آباد و فلاح در دانشگاه تهران و شیراز طنین می‌افکند و خشم رزمندگان رشت و تبریز در راه‌بندان کارگران پتروشیمی عسلویه. روسری‌های سوزان در آتش قیام راه را روشن می‌کند و بر تیرگی‌ها روشنایی می‌افکند. خلقی در خروش است. این سیمای راستین قیام است در تظاهرات خیابانی، در تحصن، در اعتصاب، در سنگ و آتش، در راه‌بندان و فراری دادن مزدوران. زمان، زمان برخاستن است، روزهای زیبای قیام، جشن توده‌ها.

لینک در یوتوب: