فلاخن شماره‌ی صد و بیست و چهارم. همه‌ی قدرت به دست شوراها

در صد و بیست و چهارمین فلاخن یاشار دارالشفاء و لیلا فراخوان داده‌اند که به شکل جمعی در مورد ایده‌ی اداره‌ی شورایی جامعه فکر و گفتگو کنیم. آنها در میان انواع آلترناتیوهایی که از بالا تدارک داده می‌شوند و اغلب بشارت می‌دهند «منجی»ای وجود دارد که همه را نجات خواهد داد، در این فلاخن رد صدایی را گرفته‌اند که از میان دانشجویان و کارگران شنیده شده است: ایده‌ی تشکیل شوراهای کارگری و مردمی که هیچ بازتابی در هیچ رسانه‌ی وابسته به هیچ قدرتی نیافت. آنها تلاش کرده‌اند «نگاهی مقدماتی به شورا و چالش‌های آن به عنوان یک آلترناتیو» داشته باشند به امید این‌که گفتگویی ضروری و مبرم در این مورد را دامن بزنند. نویسندگان در فلاخن صد و بیست و چهارم ابتدا به معنای اداره‌ی شورایی پرداخته‌اند و این‌که اساسن اداره‌ی شورایی چه مزیت‌هایی بر آلترناتیوهای دیگر دارد، این‌که چگونه اداره‌ی شورایی پاسخی است آزادانه و برابرانه برای رفع بسیاری از مشکلاتی که نه تنها در وضعیت فعلی، بلکه در دموکراسی‌های عرفی نیز وجود دارد. آنها هم‌چنین به رابطه‌ی شورا با سندیکاها و اتحادیه‌های کارگری پرداخته‌اند و این‌که وجود شورا نفی هیچ‌کدام از اشکال دیگر سازمان‌یابی نیست. در فلاخن صد و بیست و چهارم نویسندگان چالش‌های اداره‌ی شورایی جامعه را بررسی کرده‌اند، چالش‌هایی نظیر فقدان تجربه‌ی غنی تمرین دموکراسی جمعی، فقدان گفتمان‌سازی وسیع حول محور ایده‌ی دموکراسی شورایی، مسئله‌ی ساختار تولید، پیچیدگی نظام جهانی و تضاد آشتی‌ناپذیر دولت مرکزی و اداره‌ی شورایی و بعد نشان داده‌اند چرا ایده‌ی اداره‌ی شورایی نه تنها توهم نیست، بلکه بسیار واقعی‌تر از ایده‌هایی است که با توهم خواندن امکان اداره‌ی شورایی جامعه، راه‌های دیگری پیشنهاد می‌کنند. فلاخن صد و بیست و چهارم پاسخی است مقدماتی به انتقادات و پرسش‌های مرسوم از ایده‌ی اداره‌ی شورایی و فراخوانی برای فکر کردن به شوراها به عنوان آلترناتیوی ممکن برای محو استثمار، رفاه عمومی، برابری، آزادی، کمرنگ شدن تنازعات و حفظ محیط‌زیست. فراخوانی برای فکر کردن به چیزی که نظم مستقر و صور بسته‌ی گفتمانی حتا جسارت فکر کردن به آن را سلب کرده است: فکر کردن به همه‌ی قدرت به دست شوراها.

فلاخن صد و بیست و چهارم را اینجا بخوانید