در سی و یکمین فلاخن به باکور میپردازیم، آنجایی که آن را به نام کوردستان ترکیه میشناسند. از سنگرهای باکور مینویسیم و آن چیزی که در باکور جریان دارد. در فلاخن سی و یکم ابتدا مریم حنیفی به ما نشان میدهد در باکور «واقعن» چه خبر است و چه اخباری از رسانههای رسمی حذف شده یا در آنها بازتابی نداشته است، سپس هژیر پلاسچی ادعا میکند آن کسی که در مورد باکور راست میگوید کسی نیست غیر از رجب طیب اردوغان. بعد از آن گفتوگویی را میخوانیم با ریوار آبدانان، عضو ریاست کل کنفدرالیسم جوامع کوردستان که از میان آتش و گلوله گذشته است تا بگوید خاورمیانه را به سرمایهداری واگذار نخواهند کرد. سپس مهران جنگلیمقدم از تردیدهای ما مینویسد و روی این نکته انگشت میگذارد که تنها خودگردانی برای ساختن جامعهیی نوین کافی نیست و بعد نازنین رضایی سیمایی از نبرد طبقاتی در باکور ترسیم میکند. در فلاخن سی و یکم پشت سنگرهای باکور میایستیم.