در فلاخن چهل و چهارم عادل ایرانخواه از این مینویسد که چگونه جهان مجازی همهچیز را مضمحل کرد، اینکه اینترنت، موبایلهای هوشمند، فیسبوک، اینستاگرام و تلگرام چگونه و با چه ساز و کاری تبدیل به رسانههای سرمایهداری معاصر شدند و چگونه تصاویر در حال بلعیدن کلماتند. ایرانخواه از عصر استیکرها مینویسد، از رویای بیل گیتس برای حذف کتاب و کاغذ، از استیلای زبانی مسخشده و بیجان. در چهل و چهارمین فلاخن از نقش فضاهای شخصی کامپیوترها و گوشیها در از هم پاشاندن جمعها خواهیم خواند، از سلفیها و ارتباطهای تحریفشده، از افول کلمات. فلاخن چهل و چهارم از روزگار ما حرف میزند با لایکهایی که دشت میکنیم.