اعتصاب. اردوان تراکمه. گروه جامپ‌کات
فیلم کوتاه اعتصاب
کاری از گروه جامپ‌کات
نویسنده و کارگردان: اردوان تراکمه
با حضور مسعود رحمتی و مهدی نوروزی
«اعتصاب» اولین فیلمی است که گروه جامپ‌کات تولید کرده است. فیلمی از روزگار ملال‌آور طبقه‌ی کارگر. در این فیلم خبری از آن نگاه شیفته به کارگران نیست. از همان ابتدا آشکار می‌شود که فیلم در مورد خودکشی یک کارگر است، فیلمی در مورد کارخانه، اخراج و استیصالی که در میان تیترهای درشت و کلمات سردِ اخبار ناپدید می‌شود. فیلم به مصطفی علیزاده تقدیم شده است، کارگر گروه خودروسازی بهمن که به خاطر قرار گرفتن نامش در فهرست اخراجی‌ها، در محوطه‌ی کارخانه خودکشی کرد.
هرچند گروه جامپ‌کات که فعالیت خودش را از سال ۱۳۹۴ با تولید فیلم «اعتصاب» بازنمایی کرد، آرش طالبی، تدوینگر و فیلمبردار گروه را در جاده‌های شمال از دست داد، اما تاکنون چهار فیلم کوتاه به نام‌های «اعتصاب»، «فغان»، «و دیگر زاون را ندیدم» (در مورد زاون قوکاسیان) و «پرتره‌ی تبعیدی» تولید کرده است. مهم‌تر از این اما نگاه اعضای گروه جامپ‌کات به سینما و فیلم‌سازی است. آنها در این مورد می‌گویند: «گروه جامپ‌کات بیش از هر چیز رویای شکلی از تولید و فیلم‌سازی بود. چرا که به آن حکم مشهور در سینمای مبارز پایبند است که فیلم‌های "درباره‌ی" سیاست را طرد می‌کند و به دنبال فیلم‌سازی "به شیوه‌ی" سیاسی است، یعنی دگرگونی شیوه‌ی تولید و نه فقط محتوا و سبک، برای این منظور تنها کافی بود به تاریخ غیررسمی خودمان رجوع کنیم، به تجربه‌ی سینمای آزاد در دهه‌ی چهل و پنجاه شمسی که قسمی فیلم‌سازی جمعی و مبتنی بر رفاقت با سازماندهی‌ای بی‌نظیر در سراسر ایران را شکل دادند، با بصیر نصیبی و دوستانش. پس برای ما یک اصل مسلم بود: فیلم‌سازی آزاد و محصور در دوستی، بدون پول و بدون نیاز به اکران رسمی و اکران جشنواره‌ای، چرا که در عصر اینترنت و به‌اشتراک‌گذاری رویای سینمای مبارز که همان تولید و پخش مستقل ار سرمایه و بازار است، محقق شده است.»
فعالیت‌های گروه جامپ‌کات تنها منحصر به تولید فیلم نخواهد بود، مجموعه‌ی کتاب‌دفترهای جامپ‌کات، که در آینده‌ی نزدیک منتشر خواهد شد، سعی در گردآوری و شناساندن تجربه‌های گوناگون نظری و پراتیک سینمای جمعی و مبارز دارد و در کنار آن جامپ‌کات به نقش مهم کانون‌های فیلم و پخش منظم فیلم‌های آوان‌گارد و مهجور تاریخ فیلم واقف است. اهمیت جامپ‌کات در تعریفی است که از خودشان، کارشان و ایده‌هایشان ارائه می‌دهند. آنجا که می‌گویند: «جامپ‌کات در نهایت تنها یک ایده است برای دگرخوانی تاریخِ تصاویر در قالب تولید فیلم، کتاب و پخش فیلم‌های فراموش‌شده‌ی تاریخ سینما. جامپ‌کات فراخوانی است برای یک سینمای آزاد، معاصر و اضطراری.»
