در زوبین دوازدهم شعری منتشر میشود از لارنس فرلینگتی که حسین مکیزاده آن را ترجمه کرده و با صدای خودش خوانده است. لارنس فرلینگتی شاعری است از نسل بیت، همان نسلی که در دهههای پر شور شصت و هفتاد، در آمریکا ظهور کرد و از همان زمان نوید بحران مفهومِ «آمریکا» و پایان «دموکراسی آمریکایی» را داد، نه به دلیل دشمنی خارجی یا ظهور رییسجمهوری دیوانه، بلکه درست به دلیل آن چیزی که آمریکا را میساخت و اجزای دموکراسی آمریکایی را تشکیل میداد. فرو پاشیدنی از درون. این شعر در سال ۲۰۰۴، زمانی سروده شده که جرج بوشِ کوچک ظهور کرده بود، دموکراسی آمریکایی اما این روزها با دونالد ترامپ نشان داده است که همواره میتواند وضعیت وخیمتری در کار باشد. شعر فرلینگتی، هم آن روز و هم امروز، از «آمریکا» با ما حرف میزند، از آمریکا و دموکراسیاش.