فلاخن شماره‌ی شصت و یکم. کارگران مغفولِ [قانونِ] کارند
در فلاخن شصت و یکم پریسا امیری الیاسی از اصلاحیه‌ی قانون کار می‌نویسد و سویه‌های دیگری از تاثیر این اصلاحیه بر زندگی کارگران را آشکار می‌کند، علاوه بر این بر اساس بررسی تطبیقی بخش‌هایی از این اصلاحیه با کتاب «امنیت ملی و نظام اقتصادی ایران» نشان می‌دهد که حسن روحانی و جمعی از همکارانش در دولتِ مستقر، چگونه پیش از روی کار آمدن برنامه‌ی تهاجم به حقوق نیم‌بند کارگران را برای تسهیل تفوق سرمایه تدوین کرده‌اند. سیاست دولت درباره‌ی به تصویب رساندن و اجرای اصلاحیه‌ی قانون کار، سیاست شناخته‌شده‌ی اتلاف وقت است تا حواس مخالفان این اصلاحیه پرت و درگیر مسائل دیگری شود. تغییر کمیسیون بررسی‌کننده‌ی اصلاحیه در مجلس و احاله‌ی بررسی آن به جلسه‌ی بعد از تعطیلات نوروزی، یعنی حواله کردن بررسی اصلاحیه به بعد از تعیین حداقل حقوق در اسفند ماه و تنش بسیاری که حول آن اتفاق خواهد افتاد و البته سپردن ماجرا به حافظه‌هایی که به لطف فضای مجازی به چند روز کاهش یافته است، چند روزی که کافی است تا موج جدیدی بیاید و همه چیز را با خود ببرد، چنان که صدای کارگران معترض هرگز به گوش هیچ‌کسی نرسد. همه با خیال راحت برای انتخابات جدید ریاست‌جمهوری آماده شوند و در هیاهوی موجود، قانون‌گذار و مجری قانون تسمه از گرده‌ی کارگران بکشند. چنین است که انتشار شصت و یکمین فلاخن برای آن است که یادآوری کند، دریچه بگشاید و نگذارد فراموش کنیم که هولناک‌ترین اصلاحاتِ دولتِ مستقر در حال انجام است، همین حالا.
فلاخن شصت و یکم را اینجا بخوانید
