وضعیت قرمز اعلام شده است و معنا و مفهوم آن هیچ چیز نیست. چیزی نمانده است که چیزی باشد. آرمانهایمان را میخرند و آینده را به ما میفروشند. زن کالاست، رنج زن کالاست، آزادی، برابری کالاست، روز زن کالاست. آزادی ما را در ردلایتهای آمستردام به ما میفروشند، در جشنوارههای رنگارنگ 8 مارس. آیا هنوز برای هدیهی روز زن تصمیم نگرفتهاید؟ گالری لافایت با حراج وِیژهی 8 مارس منتظر شماست. یک بار در سال مناسک مقدس را به جا بیاورید. روز زن مبارک! از خشونت حرف بزنید، از دستمزد پایین، از تبعیض، از ناامنی، یک روز در سال از ستم حرف بزنید و بعد بگذارید بگذرد تا سال بعد، سالهای بعد. بشکنها روی هوا، «زن زیبا بود در این زمونه بلا»، زن امروز خوشحال است و آزاد: نگاهی به ملکههای زیبایی بیاندازید، به مدلهای خوشبخت پورناستار و پاپاستار، به الگوهایی که هالیوود برای ما میتراشد؛ ستارههای درخشان: زن قوی، زن زیبا، زن شهرآشوبِ پر صلابتِ خوشبخت، به لبخند پر شکوه میشل اوباما که زن است، تازه سیاه هم هست. دموکراسی چهها که نمیکند. رویای مارتین لوترکینگ و کلارا زتکین را با هم به گه بکشید! شبکههای بزرگ هم برنامهی ویژهی 8 مارس دارند. کلارای سرخ را هم نشان میدهند و یاد کارگران زن کارخانههای نخریسی شیکاگو را هم گرامی میدارند که کشته شدند تا ستم بر جا بماند، تا ستمی بر جا بماند که سرمایه داشته باشد، تلویزیون داشته باشد، رسانه داشته باشد، تا در رسانههایش برای کسانی که کشته است تا بر جا بماند گریه کند. گریه کنید! گریه کنید! اشک شوق توی چشمهایتان. نگاهی به بانوی آهنین انگلیس بیاندازید که چه مردانه میجنگد، آه «آیرون لیدی»، ما از اینکه یک زن استخوان کارگران معدن بریتانیای کبیر را له کرد، ممنونیم. ای گلدا مایر بزرگ که گرگهایت در سرزمینهای اشغالی، در فلسطین زوزه میکشند، کاندولیزا رایس، آنجلا مرکل، نامهای بزرگ؛ دیگر احمدینژاد هم وزیر زن دارد و نازنین افشینجمِ ما هم که خیلی فعال حقوق بشر است و دختر شایسته هم بوده است، زنِ وزیر دفاع کانادا شد تا درِ سفارت جمهوری اسلامی را تخته کند. انوشه انصاری هم داریم که برود ماه برای سفر تفریحی و نگران نرخ تورم نباشد اصلن. ما پیش رفتهییم. دیگر در ارتش آمریکای آزاد هم زنان حضور دارند. پیروزی با ماست، ما پیروز شدهییم. «منجنیق» اما زن را رها نمیکند. «منجنیق» به زن بازمیگردد، در روزهایی که چیزی برای ادای دِین نباشد، چیزی برای مراسم مقدس همگانی. تا ستم باقی است، ما به زن بازمیگردیم تا از «زن» فرا رویم