در زمستان ۱۳۵۹، در حالی که حلقه‌ی محاصره‌ی ارتجاع هر لحظه تنگ‌تر می‌شد، «کارگاه هنر» وابسته به سازمان چریک‌های فدایی خلق ایران (اقلیت)، سه آلبوم با عنوان «بهمن» منتشر کرد. متن اغلب ترانه‌سرودهای منتشرشده در دو آلبوم اول را سعید سلطانپور سروده بود (اولی به مناسبت سالگرد سیاهکل و دومی به یاد شهدای خلق ترکمن) و در بهمن شماره‌ی ۳ که با عنوان دوم «بایاتی‌هایی از آذربایجان؛ به مناسبت ۲۹ بهمن سالروز قیام قهرمانانه‌ی تبریز» انتشار یافت، متن بایاتی‌های آذربایجانی را به فارسی برگرداند و با صدای خودش اجرا کرد. سال‌ها بعد از تیرباران سعید سلطانپور و بعد از بیش از سه دهه انکار جایگاه او در هنر و ادبیات، سرانجام شیوه‌ی رسانه‌های جریان اصلی تغییر کرد. این‌بار و در چند سال گذشته او را تنها به نام هنرمند، شاعر، نمایشنامه‌نویس و کارگردان تئاتر به یاد آوردند. حقیقت اما این است که سعیدِ «ما» هر دوی اینها بود، هم هنرمند و شاعر و نمایشنامه‌نویس و کارگردان تئاتر و هم چریک فدایی خلق، و البته عضو هیات دبیران کانون نویسنده‌گان ایران. و اینک بایاتی‌های آذربایجان با صدای نامیرای سعید سلطانپور که ترجمه‌ی آنها را می‌خواند، با یاد همان روز صبح که در مقابل جوخه‌ی آتش ایستاد.