در هشتاد و دومین فلاخن گفتوگویی را میخوانیم با یکی از کارگران شرکت ایران آروین. گفتوگویی بیپرده که دریچهیی میگشاید به سوی درک عینی از نیروی کار و مناسبات طبقاتی حاکم بر واحدهای تولیدی، گفتوگویی که امیدواریم آغاز سلسلهگفتوگوهایی از این دست باشد. در این فلاخن از وضعیت پرداخت حقوقها در شرکتی که درآمد سرشاری دارد، قراردادهای کاری، اضافهکاریها، مرخصیها، ساعات کاری و بیمهها مطلع میشویم و از قراردادهای شفاهی، ساعتهای کارِ اضافه که اضافهکاری مسحوب نمیشود، از حقوقهای موجودی که پرداخت نشده است و هراس دائمی از اخراج و بیکاری خواهیم خواند. در هشتاد و دومین فلاخن همچنین از زندگی بدون تفریح کارگرانِ ایران آروین، جایگاه مطالعه و بازتاب اخبار اعتصابها و اعتراضهای کارگری در میان آنان باخبر میشویم. در فلاخن هشتاد و دوم خواهیم دید که در مجاورت محل مراسم «راهیان نور»، کارگرانی کار میکنند که شرایط کاری آنان حتا از اصلاحیهی تصویبنشدهی قانون کار نیز هولناکتر است، شرایطی که البته تنها مربوط به یک شرکت نیست.