در نود و چهارمین فلاخن یک فصل از کتاب جدید آصف بیات به نام «انقلاب بدون انقلابیون: درک معنای بهار عربی» را میخوانید که به نوشتهی مترجم « یکی از بهترین منابع برای شناختی جامعهشناسانه از جوامع دستخوش تحول خاورمیانه و فهم سازوکارهای اقتصادی، سیاسی و فرهنگی این باروتهای گداخته» است. در این فصل بیات به شهرهای نولیبرالی میپردازد که به طور نظاممند تهیدستان را حذف میکنند و به حاشیه میرانند و اینکه در مقابل چگونه «سلبِ مالکیتشدهگان» در فضاهای شهری به ستیز با منطق کنترل حاکم مشغول میشوند. مترجم در مقدمهاش نوشته است: «اهمیت پرداختن به این قبیل پژوهشها، فارغ از هر نقدی که بهدرستی میتوان به آن داشت، امروز با نگاه به تحولات ناشی از جنبش دیماه فرودستان ایران بیش از پیش برجسته و تبدیل به تابعی از کنشگری سیاسی-اجتماعی شکلیافته در جنبش اعتراضی فرودستان میشود و اتفاقاً در پرتو همین تحولات اخیر است که میتوان بارها و بارها رابطهی بین پراکسیس/نظریه، خیابان/دانشگاه، زندگی/سیاست، مقاومت/سرکوب و در نهایت آمادگی نیروهای اجتماعی در مواجهه با تحولات پیشبینینشده به لحاظ سازماندهی را مورد بازبینی قرار داد.» فلاخن نود و چهارم به تمام کسانی که «در گورستان تاریک» «زیباترین سرودها را» خواندهاند «زیرا که مردگان این سال، عاشقترین زندگان بودند» تقدیم شده است.