در فلاخن نود و هفتم نوید رنجبران در مورد نامهی مهدی کروبی و ربط آن به خیزش دیماه، نقش مسیح علینژاد در حرکت دختر(ان) خیابان انقلاب و حضور رضا شاه در شعارهای دیماه مینویسد. او ضمن تشریح روندی که طی سالها اصلاحطلبان را به عنوان تنها جایگزین وضعیت موجود تثبیت کرده بود، به این میپردازد که چگونه خیزش دیماه با نشان دادن اینکه بدیلی برای اصلاحطلبی وجود دارد پایان سیاسی پروژهی اصلاحطلبی را نوید داد. رنجبران از تلاش اصلاحطلبان برای ترمیم سیمای سیاسی بیاعتبارشدهشان در روزهای بعد از خیزش مینویسد و از اینکه نامهی مهدی کروبی چگونه این بازی را در هم ریخت. او البته از این هم مینویسد که نامهی کروبی هرچند فراتر از خواست و تمایل اصلاحطلبانی بود که از مطالبات جنبش سبز هم عدول کرده بودند اما محتوای آن بعد از دیماه ۹۶ اهمیت تاریخی خودش را از دست داده بود. در نود و هفتمین فلاخن از ربط دختر(ان) خیابان انقلاب به «کمپین چهارشنبههای سفید» و مسیح علینژاد نوشته شده است، از نشانههای چهارشنبههای سفید در حرکت ویدا موحد و همزمان نفی آن در بدن او. از اینکه مبارزات زنان بعد از آن چهارشنبه دیگر شبیه به پیش از آن نیست، افقِ سیاسیِ پیشِ رو ربطی به پیش از خیزش دیماه ندارد و کروبی و علینژاد هر دو به چیزی در گذشته تعلق دارند.