در نود و هشتمین فلاخن رامیار حسینی و آروین سعیدپور در مورد مواضع برخی از نیروهای چپ در جریان خیزش دیماه ۹۶ مینویسند. آنها از شاهزاده ویکنتهای دوشقهیی مینویسند که تلاش کردند خیزش تودههای فرودست را تحلیل کنند. از تکوین لیبرالیسم ایرانی و سرگذشت آن مینویسند و از تناقضهای سیستم اقتصادی حاکمی میگویند که از یکسو حقانیتاش را در نسخهپیچیهای نئولیبرالیسم بازار آزاد جستجو میکند و از سوی دیگر در «فرمایشات مقام معظم رهبری». سپس به مواضع برخی نیروها و فیگورهای جریان چپ میپردازند و شرحی از عدم درک خیزش از سوی آنان میدهند. از فهرست کردن مطالباتی چون خواست آزادی تجمعات مسالمتآمیز از حاکم که خیزش دیماه عملن از آن عبور کرده است. و نیز به مواضع آن بخشی از نیروهایی میپردازند که با استفاده از گفتار چپ سرگرم توجیه وضعیت مستقر شدهاند و به حاکم مشاوره میدهند که برای حل مناقشاتِ جاری «مدافعان حرم» را «مدافعان ایران» بخواند. در فلاخن نود و هشتم نویسندگان از لزوم بازگشت به مارکس مینویسند چنان که در تمام بحرانهای اقتصادی و سیاسی زحمتکشان به او بازگشته بودهاند و باز خواهند گشت.