در صد و شانزدهمین فلاخن در مورد مبارزهیی میخوانیم که رسانههای مسلط و صدای غالب آن را حذف کردهاند و نادیده انگاشتهاند، در مورد مبارزهی کارگران در مصرِ دیروز و مصر امروز. در مقدمهی انتشار فیلم «میدان» نوشته بودیم «تصویرهایی... از انقلاب مصر کسر شده است، تصویرهایی [هستند] که کسی آنها را ندیده است و در روایت رسمی از انقلاب مصر جایی ندارد.» فلاخن صد و شانزدهم نمای کوچکی است از همین تصویرها که در پرتو تمرکز رسانهها بر میدان التحریر و روایت مسلط «انقلاب فیسبوکی» دیده نشدهاند، روایتی از سالها مبارزه و نبرد طبقهی کارگر علیه سیاستهای نولیبرالی دولت حسنی مبارک و نقش اعتصابات آنها در سرنگونی استبداد. صد و شانزدهمین فلاخن همچنین تصویری از مصر امروز به دست میدهد، از اینکه چگونه سرکوب انقلاب مصر توسط نیروهای مختلف ضدانقلاب و در راس همهی آنها ارتش، وضع طبقهی کارگر را حتا نسبت به دوران زمامداری مبارک وخیمتر کرده است. در فلاخن صد و شانزدهم میخوانیم که اگر طبقهی کارگر در هر انقلابی پیروز نشود در نهایت دوران سخت و دشواری از سرکوب و ترور و کشتار را تجربه خواهد کرد و در هنگام خواندن این فلاخن به این میاندیشیم که رستگاری آینده تنها در گرو شکست جریانهایی است که از همین حالا به «بازار آزاد» و «سرمایهداری» اعلام سرسپردگی میکنند.