در فلاخن صد و هفدهم رهام یگانه از این مینویسد که چرا در هر کوچه و پسکوچهیی از چیزی حرف میزنند که ادعا میکنند به پایان رسیده است، از کمونیسم. او از این مینویسد که چگونه تمام جریانات گوناگون بورژوایی علیه سوسیالیسم متحد شدهاند و برای آن خطونشان میکشند، از فاشیستهای فرشگردی و ترامپ تا اصلاحطلبان چرا که تاریخ جامعه عرصهی جدال افکار نیست، بلکه عرصهی رودررویی سنتهای سیاسی و اجتماعی است. در صد و هفدهمین فلاخن از فرشگردیها میخوانیم، از اقتصادنامه و از دبیر انجمن اسلامی «مستقل» دانشگاه تهران، از اینکه چگونه آنها با هم علیه یک چیز متحد شدهاند: علیه برابری و آزادی.