فلاخن شماره‌ی صد و سی و چهارم. دی‌ماه و بحران جاری
در صد و سی و چهارمین فلاخن مارال کریمی یک سال و چند ماه پس از خیزش دی‌ماه ۹۶ از خیزشی می‌نویسد که در چند روز ایران را لرزاند و هرگز پایان نیافت هرچند خیزش خاموش شد. در فلاخن صد و سی و چهارم از تداوم خیزش دی‌ماه و محتوای آن در مبارزات و اعتراضات محرومان و اقشار تحتانی جامعه در ماه‌های بعدی و تا همین امروز می‌خوانیم. از اعتراضات معلمان، رانندگان کامیون، دانشجویان، بازنشستگان، کسبه‌ی خرد و اعتصابات پر شمار کارگری. در این فلاخن هم‌چنین از این می‌خوانیم که خیزش محرومان و فقرای به‌حاشیه‌رانده‌شده که در دی‌ماه ۹۶ به وقوع پیوست غیرمنتظره نبوده، در طی سالیان ریشه دوانده و شواهد نشان از ان دارند که در آینده نیز در اشکال مختلفِ اعتراض از اعتصابات و تعطیل کار گرفته تا اعتراضات خیابانی و تظاهرات بزرگ ادامه خواهد یافت. نویسنده در این فلاخن محتوای طبقاتی خیزش دی‌ماه و تداوم آن را در مقایسه با جنبش سبز تحلیل و تاثیر آن را بر بحران مشروعیت حاکمیت ایران بررسی می‌کند، او در ضمن نشان می‌دهد چگونه هر دو جناح سنتی نظم حاکم، هم اصولگرایان و هم اصلاح‌طلبان علیه خیزش دی‌ماه و تداوم آن عمل می‌کنند و منافع مادی و عینی آنان به سرکوب جنبش جاری گره خورده است. در فلاخن صد و سی و چهارم نویسنده به این سوال پاسخ می‌دهد که آیا حکومت ایران در حال فروپاشی است؟ و راهکارها و شرایط لازم برای پیشبرد مبارزه را بیان می‌کند: ایجاد همبستگی‌های عمودی و افقی میان تمام اقشار تحت ستم و کسانی که چه امروز و چه در آینده‌ی بعد از جمهوری اسلامی از سیاست‌های نولیبرالی آسیب دیده‌اند و خواهند دید، نیاز مبرم به سازماندهی‌ای که هم در مقابل سرکوب توان مقاومت داشته باشد و هم تداوم مبارزات را تضمین کند و در آخر ارائه‌ی یک آلترناتیو سیاسی که بتواند نیروهای گوناگون رو حول خودش منسجم کند، آلترناتیوی که از بطن مبارزات جاری جوشیده و در شکل «اداره‌ی شورایی» نمود پیدا کرده است. در فلاخن صد و سی و چهارم از خیزش دی‌ماه آغاز می‌کنیم تا به آینده بیندیشیم و برای آن سازماندهی کنیم چرا که آینده در پیش است.
فلاخن صد و سی و چهارم را اینجا بخوانید
