در فلاخن صد و سی و پنجم بخشی از مقالهی طولانی کلارا زتکین را میخوانیم که در اصل برای قرائت و بررسی در دومین کنگرهی انترناسیونال سوم در اوت ۱۹۲۰ نوشته شده بوده است. هرچند نزدیک به یک قرن از نوشته شدن این متن میگذرد اما مباحثی که زتکین در آن مطرح میکند هنوز طراوت و تازگی خودش را حفظ کرده و هنوز بخشن موضوعات مورد بحث در سطح جنبش زنان و جنبش کمونیستی است. در این فلاخن با مواضع اصلیترین پیشنهاددهندهی «۸ مارس» به عنوان روز جهانی زن در یکی از حساسترین برهههای تاریخ آشنا خواهیم شد، آنجا که بعد از فروپاشی انترناسیونال دوم، نیروهای انقلابی با سازمان دادن انترناسیونال سوم دوران جدیدی از مبارزه را با گسست از گرایشات سازشجویانه و محافظهکارانه آغاز کردند. هرچند کلارا زتکین را در زبان فارسی کمتر خواندهییم اما در این فلاخن خواهیم دید که او یکی از بزرگترین و زبدهترین سازماندهندهگان نه فقط جنبش زنان، بلکه جنبش کمونیستی و نه تنها در آلمان بلکه در سرتاسر جهان بوده است. گفتار فمینیستی و به طور اخص گرایش سوسیالیستی در جنبش فمینیستی بعد از کلارا زتکین تکمیل و تکامل بسیاری پیدا کرده است اما در آستانهی روز ۸ مارس، روز جهانی زن، و در حالی که نیروهای متخاصم طبقاتی نیز این روز را «جشن» میگیرند، در فلاخن صد و سی و پنجم به متن نوشته شده توسط زنی بازمیگردیم که سرتاسر زندگیاش را در نبرد برای بهروزی زنان، کارگران و تمامی بشریت گذراند و حرفهای مهمی برای امروز ما، برای جنبش زنان در همین امروز و جنبش کمونیستی در همین امروز دارد.