ترجمه: آرشام استادسرایی
بحران وفاداری آنگونه که آلن بدیو از آن سخن میگوید زمانی اتفاق میافتد که در میان هزاران دلیل برای ادامه ندادن تنها به همان نیروی حقیقی چنگ میاندازی و ادامه میدهی، پاسخی وفادارانه به خطاب «ادامه بده!» بدیو در این سخنرانی کوتاه دوراهی دیگری را در تداوم همین منطق ترسیم میکند: دوراهی سعادتمند بودن یا خوشنودی و رضایتمندی. توصیهی او البته روشن است: سعادتمند بودن به عنوان راهی برای تغییر جهان، با تبدیل شدن به بخش سوبژکتیوی از پیامدهای یک رخداد مکانمند، با سازماندهی پیامدهای یک رخداد و کشف امکانهای بهشتی زمینی و واقعی در زیر هستی ملالانگیز آن. برای این سعادتمندی البته باید بهایی پرداخت و بهای آن در این دوراهی ناخشنودی است، انتخابی میان سعادت و رضایت با تن دادن به یک آزادی نوین منضبط. و تنها راه تغییر جهان از مسیر همین انتخاب میگذرد: انتخابِ آنانی که ترجیح میدهند سعادتمند باشند هرچند به اجبار ناخشنود خواهند بود، مانند اسماعیل بخشی، مانند سپیده قلیان و آن نامهای دیگر، دستهای دیگر.