از مجموعهی کارگران جهان
در صد و هفتادمین فلاخن نگاهی میکنیم به تجربهی بنگاههای بازیابیشدهی کارگری در آرژانتین، کارخانهها و بنگاههایی که در عصر تسلط نولیبرالیسم بر آرژانتین به سمت ورشکستگی رفتند و مالکان آنها تلاش کردند با فروش ابزار تولید و زمین کارخانه بر دارایی خود بیفزایند. کارگران این کارخانهها اما آنها را اشغال و احیا کردند و تحت مالکیت و ادارهی جمعی چرخهی تولید را از نو به راه انداختند. در این فلاخن میخوانیم که کارگران بنگاههای بازیابیشدهی آرژانتین با چه موانعی در بیرون و درون کارخانه روبهرو بودهاند و چگونه تلاش کردهاند بر این دشواریها فائق آیند. از درگیری آنها با بوروکراسی اتحادیههای زرد کارگری، تلاش برای تغییر قوانین مربوط به مالکیت، حرکت به سمت بر هم زدن تقسیم کار یدی و کار فکری درون کارخانه، تلاش برای ابداع نظم نوین چیزها و مبارزه با تبعیض جنسیتی در کارخانه. در فلاخن صد و هفتادم از این میخوانیم که چگونه بنگاههای بازیابیشدهی کارگری در آرژانتین شمایی از جامعهی پس از سرمایهداری را درون سرمایهداری شکل دادهاند و متکی بر کدام روشها و راهبردها در مقابل نظم مسلط سرمایهداری مقاومت میکنند. اگر در حین خواندن این فلاخن شرایطی که کارگران آرژانتینی در ابتدای آغاز جنبش اشغال کارخانهها با آن روبهرو بودند شما را به یاد شرایطی انداخت که کارگران ایران از هفتتپه تا هپکو، از فولاد اهواز تا معدن آقدره با آن روبهرو شدهاند، اصلن تصادفی نیست. درست در همین معنای حقیقی است که کارگران وطن ندارند، در پرتو آموختن از تجارب همدیگر در مقابل تهاجمی که از آرژانتین تا ایران به اشکال گوناگون محتوایی واحد دارد. در صفحهی سوم این فلاخن در مورد پروژهی «کارگران جهان» میخوانیم: «این فلاخن اولین شماره از "مجموعهی کارگران جهان" است. در این پروژه برخلاف و البته در تکمیل پروژهی "یک تجربهی جهانی" که عمدتن مختص به گزارشاتی از مبارزات معاصر طبقهی کارگر در نقاط مختلف جهان میشود، مطالبی را در دستور کار ترجمه خواهیم گذاشت که رویکرد تئوریکتری به تجارب مبارزات کارگری، به ویژه اشکال گوناگون مبارزات شورایی، کنترل کارگری و اتحادیههای رزمنده دارند.» در صورتی که تمایل به همکاری با این پروژه دارید، که امیدواریم داشته باشید، صفحهی سوم فلاخن صد و هفتادم را ببینید.