فلاخن شماره‌ی صد و هفتاد و چهارم. شورا می‌توانست زندگی کارگران را تغییر دهد
گفت‌وگو با یک کارگر کارخانه‌های برنز و سایپا
از مجموعه‌ی تاریخ مفقود شوراهای ۵۷
در صد و هفتاد و چهارمین فلاخن گفت‌وگویی را خواهید خواند با یک کارگر کارخانه‌های برنز و سایپا در سال‌های ابتدایی پس از سرنگونی پهلوی و پیش از استیلای جمهوری اسلامی، اولی کارگاهی کوچک با شورایی کم‌توان و دومی کارخانه‌یی بزرگ با شورایی قدرتمند. از این‌که شورا در این دو مرکز تولیدی چگونه تشکیل شد، چه کارهای انجام داد، مرتکب چه اشتباهاتی شد و سرانجام چگونه از بین رفت. در بخش اشاره‌ی این گفت‌وگو می‌خوانیم: «در بخش نکته‌های منجنیقیِ جلد اول کتاب "تاریخ مفقود شوراهای ۵۷" نوشته بودیم: "آگاهیم که می‌شد ده‌ها مصاحبه‌ی دیگر را به این مجموعه افزود. وسوسه‌یی که موجب شد حتا تا آخرین لحظات اتمام صفحه‌بندی، مصاحبه‌ها ادامه داشته باشند. با این‌حال در لحظه‌یی باید تصمیم می‌گرفتیم که [کتاب] را منتشر کنیم وگرنه چندین ماه دیگر می‌رفت و ما هنوز درگیر مصاحبه کردن می‌ماندیم." اکنون به شکل کاملن معکوسی، حجم زیاد کارهای در دست انجام و وظایف و مسئولیت‌های بر زمین‌مانده چنان است که اگر بخواهیم منتظر شویم شمار مصاحبه‌ها به تعداد مناسب برای انتشار جلد دوم این کتاب برسد، ممکن است ماه‌ها به طول بینجامد و در نهایت زمانی کتاب آماده‌ی انتشار شود که دیر شده باشد یا اساسن از دستور کار خارج شده باشد. بنابراین تصمیم گرفتیم مصاحبه‌های انجام‌شده را به ترتیب منتشر کنیم و در حین انتشارِ آنها، مصاحبه‌های دیگر و بیشتری نیز انجام دهیم. از شرایط اضطراری‌ای سخن می‌گوییم که در مقدمه‌ی همان کتاب در مورد آن نوشته بودیم: "به بحث گذاشتن تجربه‌یی سرکوب‌شده و البته شکست‌خورده در گذشته، در روزهای بعد از خیزش دی‌ماه به معنای به بحث گذاشتن روزهای آینده است. بحثی که نیازمندیم از همین امروز و همین حالا آن را آغاز کنیم، آن را ترویج کنیم و آن را سازماندهی کنیم." بنابراین در انتظار روزهای آینده ماندن برای ارائه‌ی اثری بی‌نقص کاری عبث و بیهوده است، انتظار روزهای آینده را باید با امیدی ایجابی و فعال درهم آمیخت که "نومید مردم را معادی مقدر نیست" و البته چنان‌که تاکید کرده بودیم "مبارزه چک تضمینی نیست. مبارزه نبردی واقعی با نیروهایی واقعی است و سرنوشت آن را ابتکار عمل‌ها و خلاقیت‌هایی تعیین خواهد کرد که در میدان نبرد شکل خواهند گرفت و آزموده خواهند شد." این مصاحبه‌ها را باید در امتداد جلد اول کتاب "تاریخ مفقود شوراهای ۵۷" خواند و البته در خلال انتشار آنها یا بعد از به حد نصاب رسیدن آنها، جمع‌بندی دیگری نیز بر جمع‌بندی پیشین افزوده خواهد شد. لازم به تاکید و یادآوری است که در نکته‌های منجنیقی نوشته بودیم: "آگاهانه بخش‌هایی از مصاحبه‌ها که به تحلیل‌های سیاسی روز مربوط می‌شد، از درون مصاحبه‌ها حذف شده است." و هم‌چنین "زندگی گذشته و آینده‌ی مصاحبه‌شونده و نیز موضع سیاسی او در لحظه‌ی وقوع، درست در لحظه‌ی مصاحبه برای ما فاقد اهمیت بوده است" چرا که اصلی‌ترین دلیل انجام این مصاحبه‌ها نه موضع سیاسی مصاحبه‌شونده بلکه "حضور او در محل وقوع" بوده است. بعد از انتشار جلد اول کتابِ "تاریخ مفقود شوراهای ۵۷" از جانب برخی از رفقا به دلیل انجام برخی از مصاحبه‌ها یا عدم انجام مصاحبه‌های دیگری مورد انتقاد قرار گرفتیم، صمیمانه امیدواریم این‌بار رفقا ما را یاری دهند تا بتوانیم با کسان دیگری نیز که تجربه‌ی مستقیمی از شوراها و کمیته‌های کارخانه‌ها، دانشگاه‌ها، مدارس، ادارات، پادگان‌ها، روستاها، محلات، مناطق خارج از محدوده و هر جای دیگری که شوراها و کمیته‌ها از درون انقلاب روییدند، دارند مصاحبه کنیم و تجارب بیشتری را در اختیار عموم بگذاریم.» در فلاخن صد و هفتاد و چهارم به گذشته می‌رویم تا از آنجا به آینده نظر کنیم، از گذشته‌یی رستگارنشده به آینده‌یی که می‌آید و در آن یا پیروز خواهیم شد یا دشمن به استخوان‌های مردگانمان نیز رحم نخواهد کرد.
آلترناتیو ما شوراست
فلاخن صد و هفتاد و چهارم را اینجا بخوانید
