شهید نمی‌میرد

یک روز مانده به نوروز رفتیم مراسم خاکسپاری هفت شهید؛ آتش نوروز روی تپه‌ی مشتنور پیدا بود؛ هیچ‌کس گریه نکرد؛ هیچ‌کس شیون نکرد؛ هر از گاهی صدای ناله‌ی مادر یکی‌شان را می‌شنیدیم که به جنازه‌ی بی سر پسرش تلقین می‌کرد: "تو نمی‌میری... تو نمی‌میری..."؛ سرود خواندند؛ و فریاد زدند: "شهید نمی‌میرد"؛ زمین کوبانی تب داشت...
ڕۆژێک پێش نەورۆز لە ڕێ و ڕەسمی ئەسپەردە کردنی تەرمی 7 شەهید دا بەشداریمان کرد، ئاگری نەورۆز لە سەر گردی مشتەنۆرەوە دیار بوو، هیچ کەس نەگریا، هیچ کەس زاری نەکرد، جار جار دەنگی ناڵەی دایکی یەکێک لە شەهیدەکان مان دەبیست کە تەلقینی بە سەر تەرمی بێ سەری کوڕەکەی دا دەگوت: "تۆ نامری.... تۆ نامری...." سرودیان خوێند و هاواریان کرد و دەنگیان هەڵێنا: "شەهید نامرێ"، یاوێکی گەرم خاکی کۆبانی داگرتبو...