بعد از مدتی «شبتاب» بازگشته است تا در شرایطی که جلوههای گوناگونی از اتحاد طبقاتی کارگران را دیدهایم وعده دهد که تنها طبقهی کارگر متحد میتواند ریشهی استبداد را از جا برکند، طبقهای که رهایی او موجب رهایی همهگان میشود. این حکم تاریخ است و البته نه جبر تاریخ. در نبردی که روی دیوارها جریان دارد، در میان انواع شعارها که این روزها بر دیوارها نوشته میشود و جلوههای ستم را هدف میگیرد، «شبتاب» میخواهد افقی رو به آینده ترسیم کند، نه آیندهی دور و دور از دسترس، آیندهی نزدیک، همین آیندهای که نبرد بر سر تصاحب آن از همین امروز آغاز شده است. آیندهای که طبقهی کارگر متحد میتواند آن را به چنگ بیاورد و امکانات رهایی را درون آن بگشاید.