در دویست و دهمین فلاخن در مورد تهاجمات اخیر اپوزیسیون راست به مبارزات صنفی معلمان میخوانیم و از ویژگیهای این مبارزات که موجب چنین تهاجمی شده است. در این فلاخن ابتدا مروری اجمالی خواهیم داشت بر جنبش معلمان در دو دههی اخیر، فراز و فرودهای آن، تغییر و تحولات گفتارهای حاکم بر آن و سرانجام بر دورهی جدید مبارزات صنفی معلمان در چند ماه اخیر تمرکز خواهیم کرد. از ویژگیهای مبارزات صنفی خواهیم خواند، از مسیرهای آن به سمت اعتلا و امکاناتی که در درون آن وجود دارد. در فلاخن دویست و دهم از همزمانی تهاجم اپوزیسیون راست به مبارزات صنفی معلمان خواهیم خواند با تهاجم سرکوبگرانهی نهادهای امنیتی جمهوری اسلامی به فعالان این جنبش و منافع مشترکی را آشکار خواهیم کرد که در این تهاجم همزمان، در این همدستی سرکوب سخت و سرکوب نرم، وجود دارد. سپس بنا به ضرورت به حملات اپوزیسیون راست به ایدهی ادارهی شورایی میپردازیم و ربط آن را با تهاجم به جنبش معلمان روشن میکنیم. در دویست و دهمین فلاخن همچنین از روند تکاملی مخالفت با آموزش ایدئولوژیک میخوانیم، از تاثیرات مخرب رویکرد رسانهای به جنبش معلمان، از طبقهی متوسط و اظهارات اخیر یکی از فعالان صنفی معلمان در مورد آن و پیشفرضهای ایدئولوژیک مشترکی که در گفتارهای اخیر وجود دارد. در فلاخن دویست و دهم اما سرانجام همراه با مبارزات صنفی معلمان میمانیم، از بالقوهگیهای آن میخوانیم و از امکاناتی که برای تغییر سوژههای خودش به وجود میآورد، از مخاطراتی که اپوزیسیون راست را مجاب کرده است با تمام توان در مقابل آن صف ببندند و از نبردی که همین امروز سیمای نبردی در آینده را به خود گرفته است.