گلهای رنگین کوبانی؛ اینجا زیباترین، امنترین و شادترین پناهگاه ماست؛ نفی انضمامی ویرانگی؛ عینیت نفی از درون! اینجا مرکز فرهنگ و هنر کوبانیست، و بچهها در حال آموزش سرود و موسیقی؛ رفیق درپج و دغدغههای انسانی و عزیزش برای بازگرداندن بچههای جا مانده از بحران جنگ به زندگی، یادمان میآورد که "تنها عشق است که رستگار میکند"!
سر زدن به خانهی فرهنگ، یعنی پرتاب شدن به جهانی دیگر، پرتاب شدن به جهان سرود و شادی و زندگی؛ جهانی که بی محابا برای گرسنگی، برای تعفن، برای موجهای انفجار، برای ترس از حملات انتحاری، برای درد، برای مرگ، شانه بالا میاندازد؛ جهانی که سنگر شادی، پایکوبی و امید را برپا میکند