فلاخن شماره‌ی دویست و هفدهم. وقتی که ماتم نگرفته‌ایم هم سازماندهی کنیم
چند نکته‌ی حیاتی در مورد قیام ژینا
در فلاخن دویست و هفدهم بر برخی نکاتی تاکید می‌کنیم که فرض بر این است برای نیروهای انقلابی بدیهی به نظر می‌رسند اما باید آن را به شکل یک دستورالعمل جدی، مبرم و ضروری، به ویژه در مقطع کنونی در دستور کار قرار داد و پیگیرانه انجام آن را پیش برد. در فلاخن دویست و هفدهم بر خصلت‌های سه مقطع ابتدایی قیام ژینا/ قیام زندگی، یعنی آغاز اعتراضات در کردستان، فراخوان جمعی از فعالین زنان و تداوم تجمع‌ها در دانشگاه می‌پردازیم و نشان می‌دهیم هر سه‌ی این مقاطع از خصلت کمابیش مشترکی بهره‌مند بوده‌اند که مسیر را برای نیروهای انقلابی روشن می‌کنند. در این فلاخن البته هم‌زمان به مبارزات توده‌ها که به راستی جانانه در مقابل نیروی سرکوب ایستاده‌اند و اعتلای مبارزات توده‌ای نیز پرداخته شده است. در فلاخن دویست و هفدهم تاکید می‌شود سوالی که نیروی انقلابی و جنبش کمونیستی باید بی‌رحمانه خودش را در مقابل آن قرار دهد این نیست که چگونه رژیم سرنگون می‌شود بلکه این است که چگونه در فواصل میان قیام‌ها و خیزش‌ها می‌توان به امکانات مادی سازمان‌یافته‌ای افزود که در قیام‌ها و خیزش‌های آتی اثرگذار باشد و نیز این سوال مبرم و ضروری که یک وضعیت انقلابی را چگونه می‌توان تمدید کرد. از این جهت بخشی از مبارزه‌ی جاری لزومن باید هم‌زمان امکانات آلترناتیوی رهایی‌بخش را نیز در درون خودش تعبیه کرده باشد. به همین دلیل به خصلت‌های لحظه‌ی قیام اشاره می‌شود و به امکاناتی که در این لحظه، و تنها در این لحظه نهفته است، به کیفیت افراد شرکت‌کننده در قیام که با کیفیت گذشته‌ی خودشان تفاوت دارد چون کیفیت قیام با کیفیت زندگی روزمره متفاوت است. و سرانجام صریح و روشن از لزوم تشکیل کمیته‌ها گفته می‌شود، نه در آینده بلکه دقیقن همین حالا و در اثنای قیام، هم برای تداوم مبارزه با جمهوری اسلامی و هم برای جلوگیری از قدرت‌گیری آلترناتیوهای ارتجاعی و برقراری آلترناتیوی رهایی‌بخش. در نهایت در فلاخن دویست و هفدهم تلاش کرده‌ایم نشان دهیم چگونه یک جامعه‌ی سازمان‌یافته و متحزب و مجموعه‌روابطی بیش و کم منظم و ازپیش‌موجود توانست نه تنها قیامی عظیم را تقویت کند بلکه سویه‌های مترقی و پیشروی آشکاری که در این قیام مشاهده می‌شود را نیز به میزان زیادی حاصل همین موارد می‌دانیم. و خواسته‌ایم در همین وضعیت پر هیجان به این بیندیشیم که اگر روابط بیشتر و منظم‌تری در کار بود، اگر بیشتر سازمان‌یافته بودیم، اگر کمیته‌هایی شکل گرفته بود که در محل کار و محل تحصیل و محل زندگی در روزهای پیش از قیام حضور داشت، قیام ژینا تا چه اندازه می‌توانست گسترده‌تر، عمیق‌تر و مترقی‌تر از امروز باشد. و بنابراین دستور کار امروز ما چیست وقتی عمیقن باور داشته باشیم نبرد امروز ما، هم‌زمان نبردی بر سر آینده است و در این نبرد تنها دشمن ما جمهوری اسلامی نیست.
فلاخن دویست و هفدهم را اینجا بخوانید
