در پانزدهمین فلاخن مینا خانلرزاده از برخوردهای روزمره با اقتصاد سیاسی مینویسد و از میان آنها پلی میزند به سرنوشت انقلاب مصر و تکثیر محمد بوعزیزی توسط حاکمان جدیدِ مصر برای بهبود وضعیت فرودستان با پخش چرخدستی برای دستفروشی در میان آنان، همان محمد بوعزیزی که خودسوزیاش در روایات رسمی سرآغاز انقلاب تونس خوانده میشود. از پوشانده شدن صدای احمد نجاتی مینویسد که در جریان مبارزات خیابانی سال ۸۸ به شهادت رسید و از تداوم آن در بدن سوختهی یونس عساکره. از خشم طبقاتیای که اصولگرایان به سمت اصلاحطلبان روانه کردهاند و با آن نیروهای خودشان را سازمان میدهند و از عبور اصلاحطلبان از انقلاب ۵۷ با تعهد به سیاستهای بازار آزاد. و سرانجام به دولت اعتدال و حامیانش میرسد، حامیانی که هر صدایی را خفه میکنند تا ادعای آنها در مورد «فضای باز شده» ترک برندارد.
فلاخن پانزدهم را اینجا بخوانید