لبریز | قطعه‌ای از هنرمند بی‌نام انقلاب
گمان می‌کردند دیگر تمام شد. دو سه روزی بود که ایستاده بودند در چارسوق‌های توئیتر و اینستاگرام و رجز می‌خواندند که خیابان را جمع کردیم و حالا سراغ دانشگاه می‌رویم. خیابان اما همین امروز در چهلمین سالگرد حدیث نجفی و مهسا موگویی و جواد حیدری و امیر نوروزی و هفتمین روز شهادت مهرشاد شهیدی دوباره سر بیرون کشید. این معنای دقیق و روشن شعاری است که در خیابان‌ها داده می‌شود: «هر یه نفر کشته شه/ هزار نفر پشتشه» و جمعیت، پشت به پشت هم و بازو به بازو در حرکت است. به پشتوانه‌ی شهدای قیام خیابان دوباره می‌آید چرا که سال‌ها لبریز خشم و عصیان و رنج بوده و اکنون زمان، زمانه‌ی انفجار است.
این قطعه بر موزیکی از امیرحسین میرزا به نام «کما» ساخته شده است.
بخشی از متن ترانه:
من انتحار خشمم ببین سرباز گچی
من ارتکاب عصیانم ببین وزیر مریض
من انقلاب رنجم ببین شاه دیوانه
من انفجارم، انفجار این سال‌های لبریز
من انقلاب زنم آزادی منو می‌خواد
من خاک خرابم آبادی منو می‌خواد
من غم کهنه‌سالم شادی منو می‌خواد
این همه چیزایی که ندادی منو می‌خواد
من انقلابم، انقلاب همون فرودستان
همون خواست و اراده‌ی فردای انسان
منم نوجوونی که همه امیداش پیر شد
تو کوچه‌های کودکی‌ش هدف تیر شد
ولی با دست خالی با سگای شما درگیر شد
روح دختری که اسمش رمز و موهاش مسیر شد