یاران ما با دستهای خالی از درون اعماق میجوشند، از کوچههای تنگ و مناطق حاشیهنشین. این رد «هستهی مبارزان انقلابی شهریار» است بر دیوار، از شهر کوچک خیزشهای متوالی از دیماه نود و شش و آبان نود و هشت تا همین امروز. از میان انبوه زحمت و کار، از شهر انباشت رنج و ستم و مبارزانی که میخواهند زمین و زمان را دگرگون کنند تا «هیچبودگان» هر چیز گردند. یاران ما از «اعماق» برمیآیند، با بیرقهایی بر شانههایشان.