سرگیجه‌ی یک ایده | اثر مشترک بچه‌های اعماق و رفقایی از ایتالیا
و در یوتوب:
(قطعه‌ای برای زنان ایران)
صدای قیام ژینا از مرزها گذشته است. این گذشتن اما همواره به یک شمایل نیست. در یک‌سو دزدان و غارتگران جهانی پشت سر چهره‌های جعلی و رهبران خودخوانده‌ی راه دور صف کشیده‌اند، از این کاخ به آن کاخ، از این پارلمان به آن پارلمان، از این کنفرانس به آن کنفرانس تا چیزی را در هم‌دستی جهانی غارت و بهره‌کشی بر دوش ما سوار کنند و در سوی دیگر مردم جهان ایستاده‌اند، آنها که ستم را در زیست خودشان تجربه کرده‌اند و اینک مبارزه‌ی مردم و زنان ایران را بخشی از نبرد خودشان برای آزادی و برابری می‌بینند. هم‌سنگران ما در سرتاسر جهان.
لئوناردو گالاتو سازنده و سراینده‌ی این قطعه پیش از این نیز همکاری‌هایی با «بچه‌های اعماق» داشته و در سرودن متن این ترانه-سرود نیز از دو قطعه‌ی منتشرشده‌ی بچه‌های اعماق الهام گرفته است. در اجرای این قطعه جمعی از هنرمندان و موزیسین‌های مترقی ایتالیایی با لئوناردو همراه شده‌اند تا برای «زنان ایران» و رزم آنان بخوانند و بنوازند.
لئوناردو گالاتو در صفحه‌ی اینستاگرامش همراه با خبر انتشار این قطعه نوشته است: «مبارزه‌ی زنان در ایران را نمی‌توان تنها به مبارزه با بنیادگرایی مذهبی تقلیل داد (که به خودی خود امری انقلابی است)، این مبارزه هم‌چنین به دلیل نارضایتی‌های عمیق از سیاست‌های ریاضتی نئولیبرال حکومت است. حکومتی که با اعمال این سیاست‌ها زندگی را برای اکثریت تبدیل به جهنم کرده است، آن هم در وضعیتی که از پیش شدیدن تبعیض‌آمیز بوده. قیام‌های در ایران سال‌هاست که روی می‌دهد و همواره با سرکوب‌های خونین مواجه شده. اکنون ماه‌هاست زنان ایران نه تنها به دنبال آزادی شخصی خودشان هستند، بلکه جنبشی وحدت‌بخش ایجاد کرده‌اند که در آن همه‌ی ستمدیدگان حضور دارند. به این معنا زنان بدون خودشان را تبدیل به سرود آزادی همه‌گان کرده‌اند. آنها بیرق نوین آزادی هستند. و من اعتقاد دارم پیام زنان ایرانی فقط مربوط به کشور خودشان نیست، این پیامی است که ما نیز [در ایتالیا] به آن نیاز داریم.»
برای ما در بچه‌های اعماق مایه‌ی سرور است این همبستگی بین‌المللی، این رزم مشترک.
ترجمه‌ی فارسی متن ترانه:
چقدر دور است آزادی؟
واقعیت چه؟
حقیقت چطور؟
خانه چقدر دور است؟
و اینها همه چه میزان اهمیت دارند؟
چند میله در برابرم است؟
چقدر بر بدنم زخم دارم،
زخم‌هایم را می‌شماری؟
دوباره زخم بزن بر این بدن
همچون بارانی که بر بیابان‌ها می‌بارد
بر بیابان بدنم هزاران شقایق جوانه خواهند زد
و دیگر به من آسیبی نمی‌رساند
عربده بکش، شکنجه‌گر!
دور خود بچرخ مانند غرب ریاکار!
به این گمانی که من هنوز از آنِ شما هستم
گویی ترس‌هایتان را نمایان می‌کنم
راست قامت می‌ایستم
به بلندای سرگیجه‌آور ایده‌ام
آنقدر بلند که تاریکی شب‌ها را دیدم و ستارگان را به نور آراستم
با انگشت‌هایم جرقه‌ی نور پاشیدم بر این تاریکی مرده
«های، های، های
جَلدی بِجُنب
دَهانِ سُربیِ صُلح
پَرَنده‌ی آزادی، تَله‌ی صَیاد
سَنگی به دَریا بیَنداز
و از امواجش به خیالِ تلاطمِ دریا
شادمانه قهقهه بِزَن
های، های، های
جَلدی بِجُنب
شِلیک کُن، به دارم بِکش
به خیال آنکه آزادی را به خون نشانده‌ای
در دوردست اقیانوس به تو می‌خندد
و پرندگان آزاد بر تندیس‌های آزادی می‌رینند
های، های، های
جلدی بجنب»
خون بر روی صورتم
همان خونی است که بر دست‌های شماست
فردا غرش خواهد کرد
حتی از اعماق زندان‌ها،
بیدارخواهد کرد هر آن کس که خفته
دیگر هیچ بدی را در انتخابات‌های جعلی‌شان انتخاب نخواهیم کرد
این ما هستیم که در حال نوشتن فصل آخریم
من نبرد جاری در خیابان‌ها برای آزادی هستم
من خود رقصم
نمادهای مشتعل برای آزادی‌ام
من قیام علیه این اقتصادم
قیامی بر این جعل آزادی
زنم، پرچم جدید آزادی، این منم خودِ آزادی
مشخصات گروه ایتالیایی:
Music: Leonardo Gallato
Lyrics: Leonardo Gallato, Ghetto Kids
Singers: Rossana de Pace, Vea, Ella Nadì, Fausia, Liana Marino
Classic guitar: Leonardo Gallato
Dilruba: Renata Frana
Synth: Bruno Tomasello
Production: Bruno Tomasello, Leonardo Gallato
Music cover designer: Federica Sessa