روز جهانی اردوی کار و آفتابِ خیابان
روز جهانی کارگر امسال در حالی فرا رسید که اعتصاب شکوهمند کارگران پروژه‌ای نفت، گاز و پتروشیمی هر لحظه در حال گسترش است و نیروی رهاشده در قیام ژینا در جستجوی مسیرهای نوینی برای تداوم نبرد. در روزهایی که رسانه‌های جریان اصلی در حال گزارش دقیقه به دقیقه‌ی سفرهای دوره‌ای رهبران خودخوانده‌ی اپوزیسیون راست به کشورهای مختلف و بساط لابی و استغاثه‌ی آنها از رهبران «جهان آزاد» هستند تا بیابند و ما را «آزاد» کنند، در حالی که کشمکش در میان جناح‌های مختلف اپوزیسیون راست، از پهلوی‌طلب‌ها تا حامدیون و علی‌نژادی‌ها بر سر این است که چه کسی زودتر می‌تواند پول لازم را جور کند تا کارگران ایران را بخرد، درخشان‌ترین شعارها و چشم‌اندازها از درون طبقه‌ی کارگر می‌روید. در حالی که سلبریتی-اکتیویست‌ها و پدران «اعتصاب غذا» حتا یک روز هم نمی‌توانند صدای طبقه‌ی کارگر را تحمل کنند و با ساختن «شرف انقلاب» و انتشار احوال شخصیه درست در روز جهانی کارگر تلاش می‌کنند سمت نگاه‌ها را به سوی خودشان بگردانند، در روزهایی که دلاوران برانداز خارج از کشوری با اتوبوس چماقدار جابه‌جا می‌کنند و از این شهر به آن شهر می‌روند تا مقدم سروران و رهبران علاف را گرامی بدارند این طبقه‌ی کارگر اعتصابی است که می‌داند و به زبان می‌آورد کارگر مهاجر افغانستانی هم بخشی از طبقه‌ی کارگر ایران است و کارگران از هر نژاد و مذهب و ملیت باشند متحد هستند. این طبقه‌ی کارگر ایران است که هنوز از «زن زندگی آزادی» در معنای درخشان و پیشروی آن می‌گوید و آن را با خواست نان و کار برای همه پیوند می‌دهد. نجاتی اگر متصور باشد در همین دست‌ها نهفته است. در همین روز «آفتابکاران» نیز مانند ده‌ها هسته و کمیته و جمع مبارز دیگر، در وفاداری به خیابان روی دیوارها شعار نوشتند و پوستر چسباندند. آفتابکاران هم‌چنین در این اقدام دو متن کوتاه با عنوان‌های «لغو حجاب اجباری مسئله کیست؟» و «مولدسازی یعنی چه؟» را به دیوارهای شهر چسباندند. این اقدام تبلیغی-ترویجی از پیش با هماهنگی میان «آفتابکاران» و مبارزان «کمیته قیام گیلان» انجام گرفت و این دو متون همدیگر را متقابلن در تهران و گیلان در معنای مادی و عینی آن انتشار دادند. در همان ساعات و همان روز رفقای «هسته درفش» نیز، هماهنگ با این اقدام تبلیغی-ترویجی اعلامیه‌هایی را در سطح شهر اصفهان پخش کردند.
