فلاخن شماره‌ی دویست و سی و پنجم. آنچه باید در مورد اعتصاب کارگران پروژه‌ای بدانیم
در فلاخن دویست و سی و پنجم در مورد اعتصاب جاری کارگران پروژه‌ای نفت، گاز و پتروشیمی می‌خوانیم. بخش عمده‌ای از این متن حاصل گفت‌وگویی کوتاه با یکی از کارگران سوسیالیست اعتصابی است، نکاتی که این رفیق گمان می‌کرد گفته نمی‌شود یا برداشت‌های اشتباهی در مورد آنها وجود دارد و لازم است عموم و به‌طور خاص مبارزان جنبش کمونیستی و نیز جنبش‌های صنفی از آن مطلع باشند. در این فلاخن از ساختار اعتصاب می‌خوانیم و شیوه‌های نوین سازماندهی در میان کارگران پروژه‌ای، از ایجاد «ثبات» لازم برای سازماندهی نه در محل کار بلکه در محل زندگی و بر مبنای پیوندهای همشهری بودن و نسبت‌های طایفه‌ای و خانوادگی، از دلایل ترک محل کار در اعتصاب‌های کارگران پروژه‌ای و کارکردها و ویژگی‌های آن و از نقش صفحه‌ی «رسانه خبری رسمی کمپین مرکزی نفت و گاز»، ساختار اداره‌ی آن و نوع برهم‌کنش صفحه و کارگران اعتصابی بر هم. در دویست و سی و پنجمین فلاخن از وضعیت امروز کارگران پروژه‌ای می‌خوانیم و از خواست‌های کارگران اعتصابی، از عمر کوتاه کاری کارگر پروژه‌ای، بی‌ثباتی در محل و نوع کار و خطراتی که در کار کارگر پروژه‌ای همواره زندگی او را تهدید می‌کند. در فلاخن دویست و سی و پنجم از بازتاب ستم ملی در میان کارگران پروژه‌ای نوشته شده است، از تلاش جریانات غیرکارگری ناسیونالیستی برای اختلاف افکندن میان کارگران و نقش مسئله‌ی ملی در اعتصابات کارگران پروژه‌ای. در این فلاخن از نقش زنان طبقه‌ی کارگر در سازماندهی و اعتصاب کارگران پروژه‌ای می‌خوانیم و از جزئیات وضعیت واقعی و نیز بنیادهای مادی‌ای که اشکالی از بازتولید خشونت ضدزن را به کارگران اعتصابی تحمیل کرده است، وضعیتی که به درستی انتقاداتی متوجه آن است و به جای زیر فرش کردن آن به هر دلیلی، باید با آن به عنوان بخشی از وضعیت واقعی مبارزه‌ی طبقاتی مواجه شد. فلاخن دویست و سی و پنجم برای این است که بدانیم مبارزات صنفی کارگران پروژه‌ای مانند هر پدیده‌ی اجتماعی دیگری پیچیدگی‌های خاص خودش را دارد و نمی‌توان با طرح‌ها و توصیه‌های ازپیش‌آماده به سراغ آن رفت اما فهم نقاط قوت و هم‌چنین نقاط ضعف این مبارزات امکان مداخله و همراهی موثر با این مبارزات را نیز فراهم می‌کند. تنها از این طریق است که از مبارزه‌ی کارگران پروژه‌ای نفت می‌توان آموخت و آن را به شکل خلاقانه در نقاط دیگر به کار بست و این بهترین طریق همبستگی با کارگرانی است که با لبخند رو به دوربین، از خدای رنگین‌کمان می‌گویند و کارگاه را تعطیل می‌کنند.
فلاخن دویست و سی و پنجم را اینجا بخوانید
