فلاخن شماره‌ی دویست و چهل و هفتم. کمیته‌های مردمی مصر
از لحظه‌های جنون تا معضلات ان‌جی‌اوها
در دویست و چهل و هفتمین فلاخن از تجربه‌ی کمیته‌های مردمی‌ای می‌خوانیم در جریان قیام مردم مصر علیه دولت حسنی مبارک شکل گرفتند و نقش اساسی‌ای در این قیام ایفا کردند اما نه تنها به نهادی برای اعمال اراده‌ی سیاسی انقلابیون بدل نشدند، بلکه در روندی تدریجی به ان‌جی‌اوهایی تبدیل شدند که مانند هر ان‌جی‌اوی دیگری بخشی از وظایف دولت را، نه در تقابل با حکمرانی از بالا، بلکه در تفاهم با حکمرانی از بالا و در کنار آن بر عهده گرفتند. در فلاخن دویست و چهل و هفتم هرچند نتیجه‌ی پژوهش کارشناسی را می‌خوانیم که فهمی از امکانات کمیته‌های مردمی در تاسیس جایگزینی انقلابی برای وضعیت ندارد، اما پژوهش مستند او ما را مخیر می‌کند که به میانجی آن به نقش کمیته‌های مردمی در مبارزات ایران و چشم‌اندازها و افق‌های ممکن و محتمل بیندیشیم. در فلاخن دویست و چهل و هفتم خواهیم دانست که تاسیس کمیته‌های مردمی در جریان یک قیام، توده‌ای شدن آنها که گام دوم و ضروری هر کمیته‌ای است و نقش اساسی‌ای که این کمیته‌ها در جریان قیام ایفا می‌کنند هیچ‌یک کمیته‌ها را در برابر انواع دسایسی که جایگزین سرکوب نظم استبدادی می‌شود مصون نخواهد کرد. اگر در انقلاب پنجاه و هفت ایران کمیته‌ها و شوراهای انقلابی در ترکیبی از سرکوب و تسخیر نابود شدند، فلاخن دویست و چهل و هفتم به ما نشان می‌دهد در تجربه‌ی انقلاب مصر همان روند با همان منطق با تبدیل کمیته‌ها به ان‌جی‌او طی شده است. به این‌ترتیب در دویست و چهل و هفتمین فلاخن به لزوم و ضرورت ایده‌های ایجابی‌ای می‌اندیشیم که برای تبدیل کمیته به نهادی انقلابی که امکان برقراری و محافظت از قدرتی انقلابی را داشته باشد، ضروری و حیاتی است.
آبان ۱۴۰۲ | نسخه‌ی ورد
فلاخن دویست و چهل و هفتم را اینجا بخوانید
