از آن لحظه که در دیماه ۱۳۹۶ ناقوس تغییر وضعیت زمان را شکافت تا این دقیقه راه طولانیای پیمودهایم تا به اینجا رسیدهایم. از دی و مرداد و آبان تا قیام گرسنگان و قیام تشنگان، از روزهای متروپل تا قیام ژینا برگی از تاریخ فرودستان و ستمدیدگان ورق خورده است که در آن گروههای تحت ستم در میدان نبرد مرئی شدهاند. از دانشگاه و مدرسه تا روستا و شهر، از میان ملتهای تحت ستم، از میان زنان و کوییرها، از خانهها، کارخانهها. این پارچهی بلند روی دیوار بخش کوتاهی از تاریخ بلند مبارزه علیه ستمگران است با بیرق نان و آزادی، با روسریهایی که آتش از آنها زبانه میکشد، با سنگفرش خونین خیابانها و سنگرهایی که در لحظههای قیام بنا شد، با بدنهایی که در برابر ستم شوریدند. این پارچه در ضمن آرزو و آرمان است، آرزو و آرمان برای اینکه مسیر «اتحاد»، اتحادهای از پایین و رهاییبخش سرانجام پیموده شود و سرود فرداها را سرخ بخوانیم با حنجرههای خونین. تاریخ نزدیک گذشته را با پارچهای بر دیوار به یاد آوردیم تا آرمان فردا را صیقل دهیم و بر آن پافشاری کنیم. روزهای نبرد پیشِ روست و فردا از امروز آغاز میشود.
آفتابکاران
آذر ۱۴۰۲