فلاخن شماره‌ی هجدهم. آشوراده میراث انسانی یا تفرجگاه ثروتمندان
در فلاخن هجدهم اوختای حسینی از هم‌دستی ریاست سازمان محیط‌زیست با طرح تخریب آشوراده می‌نویسد. از طرحی که بنا دارد محیطِ‌زیست آشوراده، میانکاله و حاشیه‌ی دریا را برای همیشه غیر قابل سکونت کند و ده‌ها گونه‌ی جانوری و گیاهی را در خطر نابودی قرار دهد. از تضاد تجارت آزاد در آشوراده با زندگی مردم فقیرِ منطقه و این‌که در نهایت آشوراده نه وضعیت اقتصادی توده‌های محروم منطقه را تغییر می‌دهد و نه می‌تواند میزبان اکثریت مردم باشد، از طرحی که در سرانجامِ آن همان‌ها که پول دارند، خیلی پول دارند تفرجگاهی به تفرجگاه‌های بی‌شمارشان اضافه می‌کنند تا روی آب اسکی کنند و در خاک آشوراده دوچرخه برانند و در رستوران‌های مجلل خاویارِ لذیذ بخورند و به محرومیت اقتصادی مردم منطقه، تخریب تدریجی محیط زندگی‌شان هم اضافه شود. حسینی از مبارزه‌یی برای حفظ محیط‌زیست می‌نویسد که در آن مردم و انسان‌ها غایب نیستند و طبیعت برای انسان حفظ می‌شود نه برای طبیعت.
