رفقای هسته‌ی اخگرانِ کمیته‌ی غیبی نسوان، در آستانه‌ی اول ماه مه، روز جهانی کارگران به خیابان رفتند تا پوسترهایی را که به همین مناسبت طراحی کرده بودند بر دیوارهای شهر، بر تن خیابان‌ها و کوچه‌ها بچسبانند. در شرایطی که جوخه‌های سرکوب حکومتی با انواع روش‌ها برای گسترش و تحکیم وحشت تلاش می‌کنند آنان که به دنبال نام نیستند چنین دیوار هراس را می‌شکافند و به خیابان می‌روند. آنان در متنی که روز گذشته منتشر کردند در مقابل درک عضلانی از طبقه‌ی کارگر نوشته بودند: «در وضعیتی که تضاد کار و سرمایه وجود دارد ما کارگران راهی نداریم جز اینکه دست به تغییر وضعیت موجود بزنیم. این تغییر در قدم اول نیاز به آگاهی‌ ما دارد. آگاهی از وجود دشمنی مشترک به نام سرمایه‌داری و شناخت دشمن طبقاتی‌مان (طبقه‌‌ی سرمایه‌دار) و سپس تحقق مهمترین اصل رهایی: اتحاد طبقه‌ی‌ کارگر.این اتحاد نه تنها باید اتحاد کارگران تولیدی در کارخانه و کارگاه‌ها باشد که باید پیوند زنجیره‌وار تمام کارگرانی باشد که به کارهای بازتولیدی مشغولند، کارگرانی که هر روز با عناوین مختلف استثمار می‌شوند و زنان خانه‌داری که کار شبانه‌روزی‌شان نامرئی است. ما کارگران متحد می‌شویم چراکه "رهایی، فردی ممکن نیست"».

اردیبهشت ۱۴۰۳