(ویژه‌نامه‌ی جنبش دانشجویی فرانسه؛ از ۲۰۰۸ تا ۲۰۱۸)

در فلاخن دویست و شصت و چهارم در ویژه‌نامه‌ی «کمیته‌ی دانشجویی اول اردیبهشت» از جنبش دانشجویی در فرانسه‌ی معاصر می‌خوانیم و توامان از تهاجم نئولیبرالی و نظام‌مند دولت‌های پیاپی این کشور به نهاد آموزش عالی. از مقاومت دانشجویان و گاه اساتید دانشگاه و دانش‌آموزان در مقابل کالایی‌سازی آموزش، از دستاوردها و شکست‌های این جنبش‌ها و از آموزش عالی‌ای که به مرور و قدم به قدم تحت کنترل شرکت‌های خصوصی قرار می‌گیرد. در این فلاخن می‌خوانیم آنها که با دیدن نام ایران و فرانسه در کنار هم روی یک پلاکارد در دانشگاه تهران فغان برآوردند و خاص‌بودگی‌ها را به میان کشیدند در واقع، خواسته یا ناخواسته هم‌دست وضعیتی شدند که در ایران و فرانسه، با شیوه‌هایی مشابه آموزش عالی را تبدیل به کالا می‌کند، دانشگاه‌ها را به انقیاد سرمایه‌گذاران بخش خصوصی درمی‌آورد و آموزش عالی را از دسترس فرودستان خارج می‌کند. در این فلاخن ابتدا متنی را می‌خوانیم از دانیل بن‌سعید که آن را در گرماگرم جنبش‌های اعتراضی دانشجویی در دهه‌ی گذشته نوشته و پای مسائل بااهمیتی را در ارتباط با دانشگاه، بازار و آکادمی به میان کشیده است. سپس دو گفت‌وگو را می‌خوانیم با دو دانشجویی که از ایران در مقاطع مختلفی در دانشگاه پاریس هشت درگیر جنبش‌های اعتراضی دانشجویی بوده‌اند و به میانجی این گفت‌وگوها از تهاجم نئولیبرالی دولت‌های راست و «چپ» فرانسه به نهاد آموزش عالی، مقاومت دانشجویان در مقابل آن و پیوندهای دانشگاه با جنبش‌های بیرون از دانشگاه مطلع می‌شویم؛ نمایی کامل از حراج دانشگاه توسط دولت و انقیاد آن در دست بازار.

مرداد ۱۴۰۳ | نسخه‌ی ورد

فلاخن شماره‌ی دویست و شصت و چهارم را اینجا بخوانید