چشم‌ها را به آسمان دوخته‌اند، به آسمان موشک‌ها. در شبکه‌های عربده و کُری و تحریف روبه‌روی هم صف کشیده‌اند و چشم به آسمان دوخته‌اند. بچه‌پولدارهای استکبارستیزِ چکمه‌لیس از لندن و برلین و استکهلم بالستیک و هایپرسونیک و پدافند و پهپاد می‌شمارند و مزدورهای مواجب‌بگیر بنیادها و موسسه‌های جهان «آزاد» از فاصله‌ی دور محل دقیق اصابت موشک‌ها را مشخص می‌کنند. در کوچه‌های تنگ فقر اما فرزندان طبقه‌ی کارگر، فرزندان تهی‌دستان آنها که نه وقت کافی برای افتخار به مفاخر ملی انگشتر و تازیانه دارند و نه فرصت کافی برای التماس به فرماندهان نسل‌کشی در قرن تمدن و سرمایه، مسیر خودشان را با نوک ناخن می‌گشایند و بر دیوارهای رنج و کار تنها مسیر رهایی را روشن می‌کنند: انقلاب ملت‌ها برای نان و مسکن آزادی. این شعارها بر دیوارهای محله‌ای فقیرنشین در یکی از شهرهای استان اصفهان نوشته شده است، از درون شب تار به امید شکفتن گل‌های صبح، برای سقف و کتاب و گندم.

مهر ۱۴۰۳