در سومین شماره‌ی «ثوره (انقلاب)؛ شبنامه‌ای برای روزهای تاریک» از ضرورت همبستگی مزدبگیران با مهاجران افغانستانی می‌خوانیم. از ضرورت همبستگی با آنان که از فاشیسم طالبانی گریخته‌اند و با انجام سخت‌ترین مشاغل و کمترین حقوق و بدون هیچ امنیت شغلی‌ای روزگار می‌گذرانند اما آنها که صاحبان سرمایه هستند، آنها که دست‌هایشان به خون کارگران آلوده است، می‌خواهند کارگر ایرانی با کارگر افغانستانی متحد نشود، دشمن باشد و دشمنی کند تا بنیاد سرمایه و استثمار و بهره‌کشی بر جای بماند. در این شماره می‌خوانیم: «اینکه می‌کوشند با زدن انواع برچسب‌های منفی به مهاجران (از ذکر آمارهای دروغ در خصوص جرم و جنایت از جانب آن‌ها تا اظهارات نژادپرستانه‌ای نظیر اینکه "آن‌ها بو می‌دهند")، اذهان عمومی نیروهای کار را از ضدیت با منطق سرمایه‌دارانه‌ی حاکم، به ضدیت با کارگر مهاجر سوق دهند، تاکتیک آشنای "فرافکنی بحران" است... امروز اتفاقا این کارگر افغانستانی است که به خاطر چشیدن طعم فاشیسم طالبان در کشورش و نیز بی‌ثباتی موقعیت شغلی، می‌تواند متحد بالقوه‌ی کارگر ایرانی در نبرد علیه رژيم سرمایه‌داری جمهوری اسلامی باشد.»

از رفقایی که امکان توزیع «ثوره» را در محل زندگی، کار یا تحصیل خود دارند و می‌توانند برای ثوره در مورد محل زندگی، کار یا تحصیل خود بنویسند، دعوت می‌کنیم با ما تماس بگیرند. ما می‌توانیم و می‌خواهیم در «ثوره» نه فقط به مسائل کلی، بلکه هم‌چنین به مسائل محلی و جزئی بپردازیم تا به میانجی آنها فهم انضمامی‌ای از ستمی که باید با آن پیکار کرد به دست بیاوریم و آن را آشکار کنیم؛ که این نخستین قدم برای نبرد است. بنابراین با «ثوره» تماس بگیرید تا بتوانیم شبکه‌ی تولید و توزیعی انقلابی را فراهم آوریم چرا که به خوبی می‌دانیم «هر نوری هر چقدر هم ناچیز باشد، بالاخره روشنایی است.»

شماره‌ی سوم ثوره را اینجا بخوانید

آبان ۱۴۰۳